H εκρηκτική λάμψη κατά τον οργασμό

Πρώτη μαγνητική απεικόνιση γυναικείου εγκεφάλου σε κορύφωση

Γιατί δεν ξέρουμε τίποτα

Κι όμως, εκεί που νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα! Η διαφορά μεταξύ του εξυπνάκια και του επιστήμονα είναι μία και απλή: ο εξυπνάκιας νομίζει ότι τα ξέρει όλα, την ίδια στιγμή που ο επιστημονικός νους παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει τίποτα.

«Ανάσταση» νεκρού σπουργιτιού μέσω ρομποτικής

Το όλο πείραμα παραπέμπει σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας: επιστήμονες του πανεπιστημίου Duke στη Βόρεια Καρολίνα συνεργάστηκαν με φοιτητές μηχανολογίας και έναν ταριχευτή για να «αναστήσουν» μέσω της ρομποτικής ένα σπουργίτι και να μελετήσουν τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί του.

Εντόπισαν το πρώτο υβρίδιο ανθρώπου και Νεάντερταλ

Ερευνητές ανακοίνωσαν πως εντόπισαν το πρώτο υβρίδιο ανθρώπου και Νεάντερταλ. Η σχετική έκθεση δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Plos One.

Ερευνητές βρήκαν το γονίδιο που επαναφέρει έναν γηρασμένο εγκέφαλο στην εφηβική κατάσταση

Είναι προφανές ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στην εφηβεία, υπό την έννοια ότι μαθαίνει πιο εύκολα και επουλώνεται πιο γρήγορα απ’ ότι σε μεγαλύτερη ηλικία, κάτι που νοιώθουμε όλοι μας όσο περνούν τα χρόνια. Επομένως, δε θα μας πείραζε να μπορούσαμε να επαναφέρουμε το μυαλό μας στην κατάσταση που ήταν τότε.

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Το φως είναι σωματίδιο ή κύμα;

Το παλαιότερο και μεγαλύτερο από τα κβαντικά μυστήρια αφορά ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει τα μεγαλύτερα μυαλά, τουλάχιστον από την εποχή του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Ευκλείδη: από τι αποτελείται το φως; Στην ιστορία έχει ανατραπεί πολλές φορές η απάντηση για αυτό το θέμα. 

 
Ο Ισαάκ Νεύτων σκέφτηκε ότι το φως ήταν μικροσκοπικά σωματίδια, που όμως καμιά σχέση δεν είχαν με τα σημερινά φωτόνια.   Όλοι οι σύγχρονοί του δεν εντυπωσιάστηκαν και στο κλασικό πείραμα κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1800 ο Thomas Young έδειξε πώς συμπεριφέρεται μια ακτίνα του φωτός, καθώς περνάει μέσα από δύο στενές σχισμές τοποθετημένες κοντά η μία με την άλλη. Παράγοντας έτσι ένα μοτίβο συμβολής σε μια οθόνη πίσω ακριβώς τις σχισμές σαν να ήταν το φως κύμα.


Έτσι λοιπόν τι είναι το φως, σωματίδιο ή κύμα; Η κβαντομηχανική, που καθιέρωσε τη φήμη της μέσα σε εικονομαχίες, έδωσε σύντομα απάντηση αφού ήρθε στο προσκήνιο της επιστήμης στις αρχές του 20ου αιώνα. Το φως είναι τόσο σωματίδιο όσο και κύμα.
Εν συνεχεία βρέθηκε πως ένα απλό κινούμενο σωματίδιο, όπως ένα ηλεκτρόνιο, μπορεί να διαθλάται και να συμβάλει με τον εαυτό του, σαν να ήταν κύμα και σωματίδιο ταυτόχρονα, και είτε το πιστεύετε είτε όχι, ένα αντικείμενο μεγάλο όσο κι ένα αυτοκίνητο έχει χαρακτηριστικά κύματος, καθώς κινείται κατά μήκος του δρόμου.
Αυτή η αποκάλυψη ήρθε με την υποβολή της διδακτορικής διατριβής του πρωτοπόρου της κβαντικής φυσικής Louis de Broglie το 1924. Αυτός έδειξε ότι περιγράφοντας τα κινούμενα σωματίδια σαν κύματα, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί αυτά είχαν διακριτά, κβαντισμένα επίπεδα ενέργειας και όχι συνεχή, όπως προβλέπεται από την κλασσική φυσική.
Ο De Broglie κατ’αρχήν υπέθεσε ότι αυτό ήταν απλά μια μαθηματική αφαίρεση, αλλά η δυαδικότητα κύματος-σωματιδίου φαίνεται να ήταν πραγματικό πέρα ως πέρας.
Το κλασικό πείραμα συμβολής του Young έχει αναπαραχθεί όχι μόνο με φως αλλά και με ηλεκτρόνια και τα κάθε λογής άλλα σωματίδια. Δεν το έχουμε ακόμη καταφέρει με ένα κινούμενο αυτοκίνητο, που σύμφωνα με τη σχέση De Broglie το μήκος κύματος του είναι περίπου 10-38 μέτρα, γιατί για να το κάνουμε να συμπεριφέρεται σαν κύμα (κάνοντας συμβολή ή διάθλαση) θα σημαίνει να δημιουργηθούν σχισμές σε τέτοια κλίμακα, που είναι πέρα ​​από τις δυνατότητες της μηχανικής μας.
buckyb2Το πείραμα αυτό έχει γίνει όμως με ένα φουλερένιο (buckyball) – ένα μόριο από 60 άτομα άνθρακα σε σχήμα μιας μπάλας που, με περίπου διάμετρο ενός νανομέτρου, είναι αρκετά μεγάλο για να το δούμε κάτω από ένα μικροσκόπιο.
Μόνο που μας αφήνει ένα θεμελιώδες ερώτημα: πώς μπορούν τα πράγματα να είναι κύματα και σωματίδια κατά την ίδια στιγμή; Ίσως επειδή δεν είναι τίποτα από αυτά τα δύο, λέει ο Markus Arndt του Πανεπιστημίου της Βιέννης, ο οποίος έκανε τα πειράματα με φουλερένια το 1999.
Αυτό που εμείς ονομάζουμε ηλεκτρόνια ή φουλερένιο μπορεί στο τέλος τέλος, να μην είναι τίποτα παραπάνω παρά ένα κλικ σε έναν ανιχνευτή, ή στο μυαλό μας, όταν τα φωτόνια χτυπήσουν τον αμφιβληστροειδή μας. "Κύματα και σωματίδια είναι στη συνέχεια απλά κατασκευάσματα του νου μας για τη διευκόλυνση της καθημερινής κουβέντας”, συμπληρώνει ο Markus Arndt.

Έχουν οι άνθρωποι έκτη αίσθηση;

Τα μεταναστευτικά πουλιά και οι θαλάσσιες χελώνες μπορούν να κάνουν διηπειρωτικά ταξίδια χάρη στην μυστηριώδη ικανότητά τους να «διαβάζουν» το γήινο μαγνητικό πεδίο. Οι επιστήμονες μέχρι τώρα πίστευαν ότι οι άνθρωποι δεν διαθέτουν μια ανάλογη ικανότητα, όμως μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα παρέχει βάσιμες ενδείξεις ότι τελικά ίσως και εμείς διαθέτουμε εκ γενετής μια μαγνητική «έκτη αίσθηση».

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, με επικεφαλής τον καθηγητή νευροεπιστήμης και νευροβιολογίας Στίβεν Ρέπερτ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό Nature communications, σύμφωνα με το BBC και τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, ανακάλυψαν ότι μια πρωτεΐνη στον αμφιβληστροειδή του ανθρώπινου ματιού μπορεί να αντιληφθεί τα μαγνητικά πεδία, αν εμφυτευτεί στη μύγα «δροσόφιλα».

Η απρόσμενη ανακάλυψη ανοίγει ξανά ένα παραμελημένο κεφάλαιο της βιολογίας των αισθήσεων, που έχει να κάνει με τη μαγνητική «αίσθηση». Στα ζώα οι φωτοευαίσθητες χημικές αντιδράσεις εμπλέκουν μια αρχαία πρωτεΐνη που διαθέτουν όλα τα ζώα του πλανήτη μας, την φλαβοπρωτεΐνη (κρυπτόχρωμα), η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίληψη του γήινου μαγνητικού πεδίου. Πειράματα με μύγες «δροσόφιλες» έχουν δείξει ότι αυτές οι πρωτεΐνες λειτουργούν ως εξαρτώμενοι από το φως μαγνητικοί αισθητήρες.

Η νέα έρευνα έδειξε ότι μια ανάλογη μαγνητική αισθητηριακή ικανότητα παρέχει και η ανθρώπινη πρωτεΐνη κρυπτόχρωμα 2 (hCRY2). Οι ερευνητές δημιούργησαν μια μεταλλαγμένη μύγα, η οποία -χάρη σε ένα εισηγμένο επί τούτο ανθρώπινο γονίδιο- αντί να παράγει τη δική της φλαβοπρωτεΐνη, παρήγαγε την ανθρώπινη αντίστοιχη πρωτεΐνη-κρυπτόχρωμα. Όπως αποδείχτηκε, η μύγα μπορούσε και πάλι να αντιλαμβάνεται τα μαγνητικά πεδία.

Το πείραμα αποκάλυψε ότι η ανθρώπινη πρωτεΐνη HCRΥ2 έχει την εγγενή μοριακή ικανότητα να λειτουργεί ως μαγνητικό αισθητηριακό σύστημα, πράγμα που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω έρευνες σχετικά με τις άγνωστες μαγνητικές «αισθήσεις» του ανθρώπου. Πάντως οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν ακόμα, αν και σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν το μαγνητικό πεδίο της Γης. Υπάρχουν πάντως κάποιες ενδείξεις ότι ο γεωμαγνητισμός επηρεάζει το σύστημα αντίληψης του φωτός στα μάτια μας. Κατά πόσο όμως το ανθρώπινο μάτι λειτουργεί -ή μπορεί να λειτουργήσει- ως μαγνητική «πυξίδα», παραμένει ακόμα ένα αίνιγμα.

Πηγή

Γιατί λέμε «μπαμ» όταν σκάει ένα μπαλόνι;

Σε μια σαπουνόφουσκα ασκείται ασθενής υπερπίεση ενώ σε ένα φουσκωμένο μπαλόνι ισχυρότατη, συχνά έως και 10 φορές μεγαλύτερη από του περιβάλλοντα αέρα. Γι’ αυτό και ο ήχος από μια σαπουνόφουσκα που σκάει είναι αδύναμος σε αντίθεση με τον κρότο που κάνει ένα μπαλόνι όταν το τρυπήσουμε. Το τελευταίο είναι κατασκευασμένο από ελαστικό που αποτελείται από επιμήκη μόρια που μοιάζουν με μακαρόνια.
Όταν το φουσκώνουμε, τα μόρια εκτείνονται, δημιουργώντας στο τέλος ένα λεπτό και συμπαγές στρώμα. Ο εγκλωβισμένος αέρας πιέζει τα τοιχώματα του μπαλονιού. Αν εισχωρήσει σε αυτά μια καρφίτσα, γίνεται στιγμιαία πτώση της πίεσης, που διαρρηγνύει το ελαστικό, δημιουργώντας ένα χαοτικό ωστικό κύμα που εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως κρότο.

Πηγή

Διαδραστική αποκαθήλωση της αυθεντίας

Πείραμα έδειξε ότι ένα διαδραστικά οργανωμένο μάθημα αξίζει πολύ περισσότερο από την καλύτερη διάλεξη

Διαδραστική αποκαθήλωση της αυθεντίας
Οσο χαρισματικός και αν είναι ένας καθηγητής οι νέες έρευνες δείχνουν ότι θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά το μάθημά του αν υιοθετούσε μια πιο «διαδραστική» προσέγγιση

Σε ένα αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά, ο διακεκριμένος και έμπειρος καθηγητής ολοκληρώνει το μάθημα της Κβαντομηχανικής. Οι φοιτητές τον έχουν παρακολουθήσει με ενδιαφέρον, η παράδοση ήταν άψογη - ο εν λόγω πανεπιστημιακός άλλωστε φημίζεται για τα μαθήματά του και είναι από τους πιο «αγαπημένους» των σπουδαστών.

Σε άλλο αμφιθέατρο του ίδιου πανεπιστημίου, τη σκυτάλη της διδασκαλίας παίρνει ένας άπειρος αλλά ειδικά εκπαιδευμένος μεταδιδακτορικός ερευνητής. Μοιράζει στους φοιτητές ηλεκτρονικές συσκευές που μοιάζουν με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης και διδάσκει το ίδιο ακριβώς κεφάλαιο της Κβαντομηχανικής αλλά με μια διαφορετική, αμφίδρομη μέθοδο, βασισμένη στις έρευνες της Γνωσιακής Ψυχολογίας και στις μελέτες που αφορούν την εκπαίδευση σε σχέση με το μάθημα της Φυσικής.

Ποια «τάξη» κατάλαβε περισσότερα και έμαθε καλύτερα το μάθημά της; Οσο και αν αυτό δυσαρέστησε πολλούς, ο άπειρος ερευνητής κέρδισε σε όλα τα σημεία. Η συμμετοχή στα μαθήματά του αυξήθηκε, οι φοιτητές τα παρακολούθησαν με μεγαλύτερη προσοχή και έμαθαν διπλάσια απ' ό,τι στα «παραδοσιακά» μαθήματα, δίνοντας τροφή για σκέψη και προβληματισμό στους εκπαιδευτικούς, όχι μόνο της άλλης πλευράς του Ατλαντικού.

Το Νομπέλ πίσω από το πείραμα

Το πείραμα, το οποίο έχει προκαλέσει αρκετές αντιπαραθέσεις στην πανεπιστημιακή κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν μια πρωτοβουλία του Καρλ Γουάιμαν, βραβευμένου με το Νομπέλ Φυσικής καθηγητή των πανεπιστημίων της Βρετανικής Κολομβίας και του Κολοράντο. Ο κ. Γουάιμαν είναι σήμερα σύμβουλος σε επιστημονικά θέματα του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και για ένα διάστημα απέχει των διδακτικών καθηκόντων του. Ως υπεύθυνος όμως των προγραμμάτων επιστημονικής εκπαίδευσης και των δύο πανεπιστημίων έχει ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια μια «εκστρατεία» για την αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας των θετικών επιστημών την οποία δεν εγκαταλείπει.

Υποστηρίζει ότι η διδασκαλία, για να είναι αποδοτική, απαιτεί μια πιο επιστημονική προσέγγιση και διαφορετική μεθοδολογία. Θεωρεί ότι όταν το ζητούμενο είναι να μάθει κάποιος πραγματικά και να κατανοήσει ένα αντικείμενο, το σημαντικό δεν είναι το ποιος θα του το διδάξει αλλά το πώς. Η μελέτη που διεξήγαγε στο καναδικό πανεπιστήμιο και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science» αποδεικνύει ότι μάλλον έχει δίκιο.

Σε μια κλασική παράδοση, όπως την έχουμε συνηθίσει στα περισσότερα πανεπιστήμια του κόσμου, ο καθηγητής κάνει μια διάλεξη και οι φοιτητές τον ακούν. Η διάλεξη αυτή μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο «ζωντανή» και «μεταδοτική», είναι όμως πάντα «μονόδρομη», από τον καθηγητή προς τους φοιτητές, οι οποίοι ενδεχομένως, αν έχουν απορίες, θα κάνουν κάποιες ερωτήσεις.

Η αμφίδρομη συμμετοχή

Στο μάθημα «αμφίδρομης συμμετοχής», όπως το ονομάζουν οι ερευνητές, ο στόχος είναι η μετατροπή αυτής της μονόδρομης σχέσης σε αμφίδρομη. «Στον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας οι φοιτητές έχουν παθητικό ρόλο, οι πληροφορίες διοχετεύονται διαρκώς από τον δάσκαλο στον φοιτητή» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Λουί Ντελοριέ, ένας από τους ερευνητές που συμμετείχαν στο πείραμα και από τους συγγραφείς της μελέτης. «Οι φοιτητές δεν έχουν τον χρόνο να αφομοιώσουν και πρέπει μόνοι τους να συνθέσουν όλες τις πληροφορίες και να σχηματίσουν ένα νοητικό μοντέλο για όλες αυτές τις ιδέες. Αυτό απαιτεί μεγάλη προσπάθεια και είναι δύσκολο».

Η αμφίδρομη μέθοδος επιδιώκει να βοηθήσει τους φοιτητές σε αυτή τη σύνθεση, «εκπαιδεύοντάς» τους ώστε να την κάνουν σταδιακά, ιδέα την ιδέα, κατά τη διάρκεια της παράδοσης. Εκτός από αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας, αυτό απαιτεί μια συνεχή επικοινωνία του καθηγητή με όλους. Για να την εξασφαλίσουν οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την τεχνολογία, εφοδιάζοντας τον κάθε φοιτητή με μία ηλεκτρονική συσκευή.

«Αυτά τα “προσωπικά συστήματα απόκρισης”, όπως τα αποκαλούμε, είναι ένας τρόπος που εξασφαλίζει τη συμμετοχή όλης της τάξης ταυτοχρόνως» εξηγεί ο κ. Ντελοριέ. «Αν δεν τα έχεις μπορείς βέβαια να ζητήσεις από τους φοιτητές να σηκώνουν το χέρι τους απαντώντας “ναι” ή “όχι”. Με τη βοήθειά τους όμως, όταν έχεις 300 φοιτητές, ανά πάσα στιγμή μπορείς να ξέρεις τι καταλαβαίνουν όλοι. Απαντούν απλώς στην ερώτηση και όχι μόνο ο καθηγητής αλλά και οι ίδιοι ξέρουν αμέσως αν έχουν καταλάβει σωστά».

Μάθημα - κέντημα
Εκτός από τη «μηχανική» υποστήριξη το αμφίδρομο μάθημα έχει και άλλες διαφορές στον τρόπο διδασκαλίας από την κλασική παράδοση. Η πιο σημαντική έγκειται στις συνεχείς «διακοπές» της στεγνής παράδοσης, στις οποίες οι φοιτητές με ερωτήσεις ή ασκήσεις καλούνται κατά κάποιον τρόπο να βάλουν σε τάξη στο μυαλό τους όσα έχουν ακούσει ως εκείνη τη στιγμή. «Στην τάξη αμφίδρομης συμμετοχής», εξηγεί ο κ. Ντελοριέ, «δίδονται στους φοιτητές, π.χ., πέντε λεπτά για να ολοκληρώσουν μερικές ομαδικές εργασίες, προβλήματα που έχω σχεδιάσει από πριν και τα οποία θα πρέπει να “δουλέψουν” για πέντε λεπτά. Στη συνέχεια τους δίνω πληροφορίες και τους εξηγώ πώς ένας εξειδικευμένος φυσικός προσεγγίζει αυτό το πρόβλημα και έτσι μπορούν να κάνουν τη σύγκριση».

Φυσικά ένας τέτοιος τρόπος διδασκαλίας απαιτεί περισσότερη «δουλειά» αλλά και ειδική εκπαίδευση και για τον καθηγητή. Αυτός είναι και ο λόγος, όπως εξηγεί ο φυσικός, για τον οποίο οι ίδιοι οι ερευνητές που σχεδίασαν το πείραμα παρέδωσαν τα αμφίδρομα μαθήματα και συνέγραψαν και τη μελέτη, κάτι το οποίο έδωσε έναυσμα για ορισμένες διαμαρτυρίες. «Δεν μπορούσε όμως να γίνει διαφορετικά», λέει ο κ. Ντελοριέ, «γιατί αυτού του είδους η διδασκαλία απαιτεί αρκετή εκπαίδευση και, εδώ, στο δικό μας Τμήμα Φυσικής, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από άλλους να την περάσουν. Οι αντιρρήσεις που εξέφρασαν ορισμένοι δεν έχουν βάση. Ανησυχούν ότι θα είμαστε μεροληπτικοί υπέρ της αμφίδρομης μεθόδου, με τον τρόπο που σχεδιάστηκε η έρευνα όμως δεν υπήρχε περιθώριο για κάτι τέτοιο».

Εκτός από την ερευνητική ομάδα στο πείραμα συμμετείχε ένας διακεκριμένος καθηγητής της Φυσικής του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας του οποίου το όνομα δεν αποκαλύπτεται. Η διδακτέα ύλη είχε συμφωνηθεί εκ των προτέρων και τόσο οι ερευνητές όσο και ο καθηγητής παρακολουθούσαν ο ένας τα μαθήματα του άλλου. Για να εξασφαλιστεί η αντικειμενικότητα ανεξάρτητοι παρατηρητές ήταν παρόντες σε όλες τις παραδόσεις και αξιολογούσαν το επίπεδο κατανόησης και αφομοίωσης των φοιτητών. Αρχικά όλοι οι φοιτητές διδάχθηκαν με την παραδοσιακή μέθοδο ώστε να υπάρχει ένα «μέτρο» του επιπέδου και του βαθμού αφομοίωσής τους.

Εντυπωσιακά αποτελέσματα
Καθ' όλη τη διάρκεια της κοινής «παραδοσιακής» διδασκαλίας οι επιδόσεις των φοιτητών ήταν ταυτόσημες. Οταν όμως χωρίστηκαν σε τμήματα, το τμήμα της αμφίδρομης μεθόδου εμφάνισε σημαντική διαφορά: η συμμετοχή και το επίπεδο προσοχής τους αυξήθηκαν σημαντικά, ενώ το επίπεδο των γνώσεων διπλασιάστηκε. Στο τελικό «συνοπτικό» ερωτηματολόγιο, για παράδειγμα, οι φοιτητές του αμφίδρομου τμήματος απάντησαν σωστά στο 74% των απαντήσεων, ενώ εκείνοι που έμειναν στην παραδοσιακή μέθοδο απάντησαν σωστά στο 41%. Παρ' όλα αυτά, όπως τονίζεται στη μελέτη, όλοι οι φοιτητές συγκράτησαν τις γνώσεις που απέκτησαν στον ίδιο βαθμό, είτε είχαν διδαχθεί με την κλασική είτε με την αμφίδρομη μέθοδο.

Ο κ. Γουάιμαν θεωρεί ότι τα θετικά αποτελέσματα της αμφίδρομης μεθόδου δεν περιορίζονται μόνο στο μάθημα της Φυσικής. Πιστεύει ότι είναι δυνατόν να εφαρμοστούν, όχι μόνο στους άλλους τομείς των θετικών επιστημών, αλλά και στο μάθημα της Ιστορίας.

Ενθουσιασμός αλλά και αντιρρήσεις
Αρκετές έρευνες που έχουν γίνει στο παρελθόν με μεθόδους που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη συμμετοχή των φοιτητών στο μάθημα έχουν δείξει ανάλογα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη μελέτη όμως, η οποία είχε επικεφαλής τον Καρλ Γουάιμαν, έναν νομπελίστα φυσικό, και δημοσιεύθηκε στο «Science», μια έγκυρη επιστημονική επιθεώρηση, συγκέντρωσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά και περισσότερα πυρά.

Ο Γουόλτερ Λούιν, έγκριτος φυσικός του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, είναι ένας από τους πλέον φανατικούς πολέμιούς της, επιμένοντας ότι το πρόσωπο του καθηγητή αποτελεί τον κύριο παράγοντα για το αποτέλεσμα της διδασκαλίας. «Εγώ έχω ένα μοναδικό στυλ στις διαλέξεις μου, το οποίο δεν θα μπορούσαν να καλύψουν σε αυτά τα τεστ» δήλωσε με ηλεκτρονικό μήνυμα στο πρακτορείο Associated Press.
Αλλοι όμως διαφωνούν. «Η μελέτη αυτή δείχνει ότι δεν είναι ο καθηγητής, δεν είναι καν η τεχνολογία, είναι η προσέγγιση» τόνισε στο ίδιο πρακτορείο ο Λόιντ Αρμστρονγκ, φυσικός και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, ενώ ο Ρόμπερτ Μπάιχνερ, φυσικός και καθηγητής της επιστημονικής εκπαίδευσης στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, ο οποίος εφαρμόζει πιο «συμμετοχική» προσέγγιση στις παραδόσεις του, είπε ότι η διαφορά ανάμεσα στην παραδοσιακή και στην αμφίδρομη μέθοδο είναι «σαν να σου λένε πώς να οδηγήσεις ένα ποδήλατο αντί να ανεβαίνεις επάνω και να το οδηγείς».

Οι ιοί έγιναν …τέχνη

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε πώς μοιάζουν οι διάφοροι ιοί και τα βακτήρια, ο καλλιτέχνης Lukas Jerram δημιουργεί θαυμάσια γλυπτά από γυαλί, που προσπαθούν να συλλάβουν την ομορφιά μερικών από τους πιο θανατηφόρους ιούς στον κόσμο.

 Οι ιοί έγιναν τέχνη
HIV
Τα γυάλινα γλυπτά των ιών είναι περίπου 1.000.000 φορές μεγαλύτερα από τις πραγματικές τους διαστάσεις και είναι σχεδιασμένα σε συνεργασία με ιολόγους από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό διαφόρων επιστημονικών φωτογραφιών για μοντέλα. Η κατασκευή γίνεται σε συνεργασία με υαλουργούς.

Οι ιοί έγιναν τέχνη
E.coli

Οι ιοί έγιναν τέχνη
Γρίπη των χοίρων

Οι ιοί έγιναν τέχνη
SARS

Οι ιοί έγιναν τέχνη
Ευλογία

Οι ιοί έγιναν τέχνη
Ιός των θηλωμάτων

Οι ιοί έγιναν τέχνη
Ελονοσία

Οι ιοί έγιναν τέχνη
Οι ιοί έγιναν τέχνη

Πηγή

Κινητό τηλέφωνο που λειτουργεί με Coca Cola

H Daizi Zheng, μια νεαρή Κινέζα που αποφοίτησε από το κολλέγιο St Martins του Λονδίνου, παρουσίασε ως πτυχιακή της εργασία ένα κινητό τηλέφωνο που λειτουργεί με Coca-Cola.

Το τηλέφωνο αυτό έχει ένα βιδωτό καπάκι. Ξεβιδώνοντάς το, ρίχνουμε μέσα το αναψυκτικό. Τότε, θεωρητικά, η βιομπαταρία του τηλεφώνου εκλύει ενέργεια, καθώς τα μόρια γλυκόζης στο αναψυκτικό απορροφώνται από ένζυμα, απελευθερώνοντας μόρια υδρογόνου.
Η ιδέα, όπως ανέφερε και το site 3G.co.uk, δείχνει πολύ καλή. Ωστόσο, δεν έχει δοκιμαστεί στην πράξη, και δεν είναι σίγουρο ότι η βιομπαταρία αυτή θα είχε αρκετή δύναμη γιά να επιτρέψει τηλεφωνήματα.
Η Daizi Zheng, όμως, είναι αισιόδοξη: ‘’H τεχνολογία κάνει άλματα στην εποχή μας’’, είπε. ‘’Ένα κινητό που θα δουλεύει με Coca-Cola θα μπορούσε να βρίσκεται στην αγορά σε πέντε χρόνια’

Πηγή

Ερευνητής δημιουργεί τεχνητό κρέας από ανθρώπινα περιττώματα!


Ο καθηγητής Ikeda πιστεύει πως με την τελευταία του ανακάλυψη, τη δημιουργία τεχνητού κρέατος χρησιμοποιώντας πρωτεΐνη, η οποία προέρχεται από τα ανθρώπινα περιττώματα, θα μπορέσει να βοηθήσει στο παγκόσμιο πρόβλημα της κρίσης του φαγητού.
Ο Ιάπωνας ερευνητής απο το εργαστήριο Okayama, λέει πως το Τόκιο έχει περισσότερα λύματα απο οσα μπορεί να διαχειριστεί και ετσι του ζητήθηκε να διερευνήσει τις πιθανές χρήσεις των λυμάτων. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του, ανακάλυψε ότι τα λύματα περιείχαν σε μεγάλη περιεκτικότητα  μια πρωτεΐνη και έτσι άρχισε την ανάπτυξη μιας διαδικασίας για την εξαγωγή της  και τη  μετατροπή της σε υποκατάστατο του κρέατος.
Τα λύματα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, επειδή είναι γεμάτα από βακτήρια, τα περισσότερα εκ των οποίων προέρχονται από τα ανθρώπινα περιττώματα. Ωστόσο, αυτοι οι μικροοργανισμοί είναι αβλαβείς, επειδή σκοτώνονται εύκολα από τη θερμότητα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας παρασκευής. Σύμφωνα με τις πρώτες δοκιμές, το τεχνητό κρέας έχει γεύση βοδινού χάρη στην προσθήκη πρωτεΐνης σόγιας ενώ από την άποψη  των θρεπτικών ουσιών, περιέχει 63% πρωτεΐνη, 25% υδατάνθρακες, 3% λιπίδια και 9% μέταλλα.



Πηγή

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Αποκρυπτογραφήθηκε ο μηχανισμός της όρασης

Ιάπωνες επιστήμονες ανακάλυψαν πώς αντιδρά η όραση των ζώων στο φως

Αποκρυπτογραφήθηκε ο μηχανισμός της όρασης
Η πρωτείνη «ρυθμιστής» της όρασης INAD θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει στην κατανόηση πολλών ανθρώπινων νόσων

Τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν και αντιδρούν τα ζώα σε διαφορετικές συνθήκες φωτός ανακάλυψαν ειδικοί από το Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ.

Το μάτι της …μύγας
Μελετώντας μύγες δροσόφιλες, οι ειδικοί εντόπισαν την πρωτεΐνη INAD η οποία δρα ως «ρυθμιστής» και βοηθά τα ζώα να προσαρμόζουν την όρασή τους ανάλογα με την ένταση του φωτός - από το αμυδρό νυχτερινό φως μέχρι την έντονη ηλιοφάνεια.
«Οι επιστήμονες εργάζονται πυρετωδώς εδώ και δεκαετίες προκειμένου να καταφέρουν να κατανοήσουν τους μηχανισμούς των οπτικών συστημάτων των ζώων - δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο εντοπίζουν το φως υπό διαφορετικές συνθήκες: από το βαθύ σκοτάδι της νύχτας μέχρι την έντονη ηλιοφάνεια της ημέρας» αναφέρουν οι ειδικοί.
Παρά το γεγονός ότι η πρωτεΐνη INAD δεν αποτελεί καινούργια ανακάλυψη, οι ειδικοί ωστόσο κατάφεραν τώρα να προσδιορίσουν τον ρόλο της ως «ρυθμιστή» της οπτικής αντίδρασης στο φως.
Για τον λόγο αυτόν, υποστηρίζουν ότι προβλήματα που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη πρωτεΐνη θα μπορούσαν να αποβούν επικίνδυνα έως καταστροφικά.

Ταχύτητα ζωτικής σημασίας
«Εάν ένα άτομο δει ένα όχημα να πλησιάζει και αντιδράσει μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα και όχι μέσα σε κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου, όπως θα έπρεπε, τότε πιθανόν κάτι τέτοιο είναι μοιραίο για τη ζωή του. Το ίδιο θα μπορούσε αντίστοιχα να συμβεί και στην περίπτωση που μία μύγα αργούσε να αντιδράσει στο κούνημα της μυγοσκοτώστρας» εξηγεί γλαφυρά ο επικεφαλής της μελέτης καθηγητής Μινγκζιέ Ζανγκ.
«Μέσα από τη διαδικασία πρωτεϊνικής οξείδωσης, κατά την οποία η INAD ρυθμίζει την αντίδραση της όρασης στο φως, οι ειδικοί θα μπορούσαν να κατανοήσουν καλύτερα και άλλες νόσους όπως το AIDS και ο καρκίνος. Πρόκειται για μία διαδικασία που συνδέεται άμεσα με αρκετές ανθρώπινες νόσους» καταλήγει ο ειδικός.

Πηγή

Η IBM δημιούργησε το πρώτο ολοκληρωμένο κύκλωμα βασισμένο στο γραφένιο

Ερευνητές της IBM, με επικεφαλής τον φυσικοχημικό Φαίδωνα Αβούρη, δημιούργησαν το πρώτο κύκλωμα υψηλής ταχύτητας από γραφένιο, στο οποίο όλα τα στοιχεία είναι ολοκληρωμένα σε ένα μοναδικό "τσιπάκι". Πρόκειται για μια παγκόσμια "πρωτιά" και ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία μιας νέας γενιάς ηλεκτρονικών βασισμένων στο γραφένιο και όχι στο πυρίτιο όπως μέχρι σήμερα, με δυνητικές εφαρμογές από τις ασύρματες επικοινωνίες μέχρι τους ενισχυτές. 

IBM_grafene 
Κατά τα τελευταία χρόνια είχε υπάρξει πρόοδος στη δημιουργία συσκευών βασισμένων στο πολύ λεπτό γραφένιο, που θεωρείται το "υλικό του μέλλοντος", ενώ είχαν κατασκευαστεί μεμονωμένα τρανζίστορ από γραφένιο. Όμως δεν είχε καταστεί δυνατό να ενοποιηθούν (ολοκληρωθούν) τα τρανζίστορ από γραφένιο με άλλα ηλεκτρονικά συστατικά μέσα σε ένα ενιαίο και μοναδικό "τσιπ", αυτό ακριβώς που κατάφεραν οι ερευνητές της ΙΒΜ. Η δυσκολία έγκειτο κυρίως στο ότι το γραφένιο δεν κολλάει πολύ καλά στα μέταλλα και τα οξείδια, τα οποία χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία παραγωγής ημιαγωγών.

Ο Φαίδων Αβούρης καθοδήγησε μια ομάδα ερευνητών του Κέντρου Ερευνών Γουότσον της ΙΒΜ, ώστε να ξεπεράσουν για πρώτη φορά τις τεχνικές δυσκολίες, ενοποιώντας σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα ένα τρανζίστορ γραφενίου και ένα ζεύγος πηνίων επαγωγικής αντίστασης πάνω σε μια πλακέτα από καρβίδιο του πυριτίου. Είναι σημαντικό ότι η όλη διαδικασία κατασκευής είναι συμβατή με τις υφιστάμενες συμβατικές μεθόδους παραγωγής ημιαγωγών, πράγμα που διευκολύνει την πρακτική εφαρμογή της νέας τεχνολογίας.
Τα νέα ολοκληρωμένα κυκλώματα από γραφένιο λειτουργούν σε ραδιοσυχνότητες μέχρι 10 GHz και είναι κατ’ εξοχήν κατάλληλα για συστήματα ασύρματων επικοινωνιών.
Η ομάδα του Αβούρη (Nanometer Scale Science and Technology), στην οποία περιλαμβάνεται ο επίσης ελληνικής καταγωγής ερευνητής Χρήστος Δημητρακόπουλος, ήδη εργάζεται για να τελειοποιήσει το νέο ολοκληρωμένο κύκλωμα από γραφένιο, ενώ σχεδιάζει την ανάπτυξη ακόμα πιο πολύπλοκων κυκλωμάτων για πιο εξελιγμένες συσκευές. Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι δυνατόν, στο μέλλον, να συνδυάσουν γραφένιο και πυρίτιο και να δημιουργήσουν "υβριδικά" κυκλώματα με νέες λειτουργικές δυνατότητες.
Το γραφένιο ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του ΄70 και βαθμιαία οι επιστήμονες, μέσα από διαδοχικές ανακαλύψεις, έχουν καταφέρει να παρασκευάζουν "φιλμ" αυτού του υλικού με πάχος μόλις ένα άτομο. Το φιλμ συνίσταται σε μια εξαγωνική διάταξη μορίων άνθρακα και έχει ποικίλα πλεονεκτήματα, όπως ότι είναι εύκαμπτο, διαφανές και φθηνό.
Προς το παρόν πάντως, το γραφένιο δεν φαίνεται ικανό να αντικαταστήσει τα σημερινά τρανζίστορ CMOS, που αποτελούν τη βάση όλων των μικροεπεξεργαστών και των μνημών των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των καταναλωτικών ηλεκτρονικών συσκευών.
Το γραφένιο δεν έχει τις ίδιες φυσικές ιδιότητες με τα υλικά των παραδοσιακών ημιαγωγών και δεν μπορεί -ακόμα τουλάχιστον- να πετύχει τα ίδια πράγματα με ένα συμβατικό τρανζίστορ. Όμως η βιομηχανία ημιαγωγών -στην Ευρώπη και την Ασία ακόμη περισσότερο από ό,τι τις ΗΠΑ- το θεωρεί πολλά υποσχόμενο και επενδύει σε αυτό, καθώς, όπως δήλωσε ο Αβούρης, η ενσωμάτωση των συγκριτικά φθηνότερων κυκλωμάτων γραφένιου μπορεί στο μέλλον να μειώσει τις τιμές πολλών ηλεκτρονικών συσκευών.
Ο Φαίδων Αβούρης γεννήθηκε το 1945 στην Ελλάδα και αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ πήρε το διδακτορικό του στην Φυσικοχημεία από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν το 1974. Έκανε την μεταδιδακτορική του έρευνα στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA) και μετά εργάστηκε ως ερευνητής στα Εργαστήρια Bell της AT&T. Το 1978 μεταπήδησε στην ΙΒΜ, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ως κορυφαίος ερευνητής, επικεφαλής του τομέα νανοεπιστήμης και νανοτεχνολογίας, όπου θεωρείται πρωτοπόρος σε διεθνές επίπεδο. Έχει επίσης διατελέσει καθηγητής στα πανεπιστήμια Κολούμπια και Ιλινόις.
Η θεωρητική (βασική) και πειραματική (εφαρμοσμένη) έρευνά του εστιάζεται στις ηλεκτρικές, οπτικές και οπτοηλεκτρονικές ιδιότητες των νανοσωλήνων άνθρακα και του γραφένιου, έχοντας δημοσιεύσει περισσότερες από 360 επιστημονικές εργασίες πάνω σε αυτά τα θέματα. Το 1998, η ομάδα του στην ΙΒΜ παρουσίασε το πρώτο στον κόσμο μοριακό τρανζίστορ βασισμένο σε νανοσωλήνες άνθρακα, το οποίο βελτίωσε περαιτέρω τα επόμενα χρόνια. Ο Αβούρης έχει ανοίξει το δρόμο για μια ενοποιημένη ηλεκτρονική και οπτοηλεκτρονική τεχνολογία με βάση τα υλικά από άνθρακα. Είναι μέλος πολλών επιφανών επιστημονικών και ακαδημαϊκών ενώσεων και έχει βραβευτεί κατ’ επανάληψη για το έργο του. 

Υπήρχαν ωκεανοί με υποβρύχια νησιά κάποτε στον Άρη;

Έχουν εντοπιστεί στον Άρη, μέσα από τις φωτογραφίες που έστειλε το διαστημικό σκάφος Mars Odyssey, πριν από 10 χρόνια, κάποιοι λοφίσκοι σε σχήμα δακρύων. Η γεωλόγος Lorena Moscardelli του Πανεπιστημίου του Τέξας που τους μελέτησε και τους σύγκρινε με ανάλογους σχηματισμούς πάνω στη Γη, κατέληξε τώρα στο ενδεχόμενο να πρόκειται για νησιά, που δημιουργήθηκαν μέσα σε ωκεανούς που υπήρχαν στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Teardrop-shaped-islands

Η σημαντική ανακάλυψη θα μπορούσε να προσθέσει νέα δεδομένα στο σενάριο ότι οι ωκεανοί που κάποτε υπήρχαν στον Άρη μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή.

Οι καταπληκτικές εικόνες που δείχνουν τις κοιλάδες και τα κανάλια του κόκκινου πλανήτη αποτελούν εδώ και μια δεκαετία αντικείμενο μελέτης για τους επιστήμονες. Το στοιχείο όμως που τους οδήγησε στη θεωρία περί νησιών και ωκεανού, ήταν η μορφή των λοφίσκων (πάνω στη φωτογραφία), η οποία υποδηλώνει πως όταν σχηματίστηκαν δεν βρίσκονταν στην επιφάνεια του Άρη, αλλά στον πυθμένα ενός ωκεανού που υπήρχε κάποτε εκεί.
"Πιστεύουμε ότι αυτά τα νησιά σχηματίστηκαν κάτω από το νερό, όταν στον Άρη υπήρχε ένας σχετικά μεγάλος και βαθύς ωκεανός" υποστηρίζει η Lorena Moscardelli, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
«Με βάση αυτές τις εικόνες, πιστεύω ότι νησιά σταγονοειδούς σχήματος σχηματίστηκαν υποβρύχια σε ένα σχετικά βαθύ ωκεανό», τόνισε η ίδια.
Αν τα παραπάνω ισχύουν, τότε ο αρχαίος Άρης, πρέπει να ήταν κάπως έτσι:



Πηγή

Μπορεί ένας ιός να αυτοαναπαραχθεί;

Οι ιοί είναι πολύ ιδιαίτεροι και αποτελούν τη μεταβατική μορφή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, έτσι κι ένας ιός περιέχει γονίδια που καθορίζουν τη μορφή και τη συμπεριφορά του. Μέσω μεταλλάξεων των γονιδίων μπορεί να αναπτυχθεί και να μετασχηματιστεί σε άλλες μορφές. Εξαιτίας αυτής της ιδιότητάς του οι επιστήμονες αποκαλούν συχνά έναν ιό «μορφή ζωής».
Ωστόσο, ο ιός διαφέρει από τους ζωντανούς οργανισμούς επειδή για να αναπαραχθεί εξαρτάται απόλυτα από το κύτταρο του οργανισμού στον οποίο έχει εισέλθει. Εκτός κυττάρων λοιπόν είναι νεκρός. Ζωντανεύει μόλις έρθει σε επαφή και μολύνει ένα κύτταρο.

Πηγή

Google+: o γίγαντας της αναζήτησης ανταγωνίζεται το Facebook

Αθόρυβα και μεθοδικά η Google έθεσε σε λειτουργία την υπηρεσία με την οποία φιλοδοξεί να ανταγωνιτεί το Facebook – αν και ακόμα σε μια πρώιμη φάση, με λίγους συμμετέχοντες. Με το Google+ ξεκινά μια νέα υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης παρόμοια με το Facebook.

Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο υπηρεσίες είναι, σύμφωνα με την Google, ότι το Google+ προσανατολίζεται κυρίως σε μικρές ομάδες και όχι τόσο στη δημιουργία χιλιάδων φίλων. Έτσι μπορεί κανείς με τη λειτουργία "Circle" να δημιουργήσει συγκεκριμένες, περιορισμένες, ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα.

Για παράδειγμα μια ομάδα με τους συναδέλφους του, μια άλλη για την οικογένεια του και μια τρίτη για όσους έχουν το ίδιο χόμπι. Εντός αυτών των ομάδων μπορούν να λάβουν χώρα κοινές συζητήσεις, να ανταλλαχθούν φωτογραφίες ή να διοργανωθούν κοινές δράσεις.

Η περιοχή της κοινωνικής δικτύωσης είναι υψίστης σημασίας για την Google και ελπίζει ότι με το Google+ θα καταφέρει να αποσπάσει χρήστες του Facebook. Ίδομεν.

Πηγή

Μικρός αστεροειδής πέρασε ανάμεσα στη Γη και δορυφόρους τηλεπικοινωνιών

O αστεροειδής εικονίζεται εδώ σε τρεις διαφορετικές λήψεις, στο μήκος κύματος του κόκκινου, του πράσινου και του μπλε (Πηγή: Remanzacco Observatory)  
O αστεροειδής εικονίζεται εδώ σε τρεις διαφορετικές λήψεις, στο μήκος κύματος του κόκκινου, του πράσινου και του μπλε

Ένας διαστημικός βράχος σε μέγεθος λεωφορείου πλησίασε τη Γη περισσότερο και από τους γεωστατικούς δορυφόρους, πριν τελικά κάνει μια στροφή φουρκέτα και χαθεί ξανά στο αχανές Διάστημα.

Ο μικρός αστεροειδής 2011 MD ανακαλύφθηκε μόλις την περασμένη εβδομάδα και εκτιμάται ότι είχε διάμετρο από 5 έως 20 μέτρα.

Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα διαλυόταν στην ατμόσφαιρα και δεν θα έφτανε στο έδαφος αν βρισκόταν σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη.

Σώματα αυτού του μεγέθους εισέρχονται στην ατμόσφαιρα μία φορά ανά έξι χρόνια, κατά μέσο όρο. Συγκριτικά, ο αστεροειδής ή κομήτης που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατ. χρόνια εκτιμάται ότι είχε διάμετρο γύρω στα δέκα χιλιόμετρα.

Ο 2011 MD περνούσε πάνω από το νότιο Ατλαντικό, έξω από τις ακτές της Ανταρκτικής, όταν έφτασε στην ελάχιστη απόσταση από τη Γη γύρω στις 19.00 ώρα Ελλάδας τη Δευτέρας. Υπό την επήρεια του γήινου βαρυτικού πεδίου, ο βράχος έκανε μια απότομη στροφή και χάθηκε κινούμενος προς τα βόρεια (εικόνα κάτω).

Πέρασε πολύ πάνω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος κινείται σε ύψος περίπου 350 χιλιομέτρων, πολύ πιο κάτω όμως από τις τροχιές των γεωστατικών δορυφόρων, οι οποίοι κινούνται σε απόσταση 36.000 χιλιομέτρων, έτσι ώστε να παραμένουν διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της Γης.

Τη διέλευση του 2011 MD παρακολουθούσε προσεκτικά το πρόγραμμα NEO της NASA που επαγρυπνεί για αντικείμενα που θα μπορούσαν να απειλήσουν τη Γη. Μέχρι σήμερα έχει αναγνωρίσει 8.110 «κοντινά στη Γη αντικείμενα», από τα οποία τα 1.237 θεωρούνται «δυνητικά επικίνδυνοι αστεροειδείς».

Ο 2011 MD είναι ο δεύτερος αστεροειδής φέτος που περνά σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από τη Γη. Στις 4 Φεβρουαρίου, ο διαστημικός βράχος 2011 CQ1 πλησίασε στα 5.470 χιλιόμετρα, πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλο αστεροειδή που έχει γίνει αντιληπτός ως σήμερα.

Η τροχιά που ακολούθησε ο αστεροειδής σύμφωνα με τη NASA 

 Πηγή

Νέο «π» προτείνουν «αντάρτες» μαθηματικοί

Θέλουν να αντικατασταθεί το 3,14 με το 6,28

Νέο «π» προτείνουν «αντάρτες» μαθηματικοί
Αντικατάσταση του «π» ζητούν ορισμένοι μαθηματικοί

Ένας διεθνής συνασπισμός μαθηματικών και άλλων ειδικών υποστηρίζει ότιι η επιστημονική κοινότητα οφείλει να αποδεχθεί την αλλαγή της πιο γνωστής μαθηματικής σταθεράς, του περίφημου «π» -πρόκειται για το γνωστό 3,14 της περιφέρειας του κύκλου. Προτείνουν την θέση του «π» να πάρει η διπλάσια τιμή του, δηλαδή το 6,28, την οποία απεικονίζουν με το επίσης ελληνικό γράμμα «Τ». Ανακήρυξαν μάλιστα την 28η  Ιουνίου ως ημέρα «Τ».

Το «π»

Η μαθηματική σταθερά π είναι ένας πραγματικός αριθμός που μπορεί να οριστεί ως ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του στην Ευκλείδεια γεωμετρία, και ο οποίος χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα μαθηματικά,στη φυσική και στη μηχανολογία.

Ο συμβολισμός προέρχεται από το αρχικό γράμμα «π» (πι) της λέξης «περιφέρεια», και έχει καθιερωθεί διεθνώς, ενώ στο λατινικό αλφάβητο συμβολίζεται ως Pi. Οι δεκαδικοί αριθμοί του αριθμού «π» είναι άπειροι και για αυτό καθιερώθηκε να χρησιμοποιούνται μόνο οι δύο που ακολουθούν το 3 δηλαδή, το 3,14.

Μάλιστα εδώ και χρόνια χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να ανακαλύψουν όσο το δυνατόν περισσότερους δεκαδικούς αριθμούς του «π». Το ρεκόρ κατέχει αυτή την στιγμή ένας γάλλος προγραμματιστής που κατέφερε με την βοήθεια υπολογιστή να βρει 2,7 τρισεκατομμύρια δεκαδικούς αριθμούς του «π».

Το «Τ»

Τα τελευταία χρόνια έπεσε στο τραπέζι η άποψη ότι για πρακτικούς λόγους στις μαθηματικές πράξεις πρέπει να αντικατασταθεί η σταθερά από τη διπλάσια τιμή της. Δηλαδή την θέση του 3,14 να πάρει το 6,28.

Πολλοί μαθηματικοί και επιστήμονες από όλο τον κόσμο συνασπίστηκαν στην προώθηση αυτής της ιδέας και μάλιστα σε πολλές χώρες έχουν δημιουργηθεί «ομάδες Τ» στις οποίες μετέχουν όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρξει αντικατάσταση του 3,14 από το 6,28. Οι θιασώτες του «Τ» υποστηρίζουν ότι αυτό και όχι το «π» είναι η φυσική σταθερά του κύκλου και ζητούν να επικρατήσει στα βιβλία και οπουδήποτε αλλού χρησιμοποιείται η συγκεκριμένη μαθηματική σταθερά.

Πηγή

Χιροσίμα & Ναγκασάκι, από το ναδίρ στο ζενίθ

Δέχτηκαν το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει ποτέ δεχθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν από τις ατομικές βόμβες στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σήμερα 65 περίπου χρόνια μετά είναι δύο μοντέρνες σύγχρονες μεγαλουπόλεις, που αναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους.

Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!
Χιροσίμα και Ναγκασάκι!

Πηγή

Πίνακες ζωγραφικής από εμετό


Η Millie Brown χρησιμοποιεί τη δικιά της τεχνική για να δημιουργήσει τους πίνακές της, την οποία και ονομάζει «Nexus Vomitus». Σύμφωνα με αυτή τη τεχνική η καλλιτέχνης πίνει αρχικά γάλα σε διάφορους χρωματισμούς και εν συνεχεία το ξερνά πάνω σε ένα άσπρο καμβά. Όλα αυτά υπό τη μουσική υπόκρουση όπερας. «Απολαύστε» την εν ώρα εργασίας στο παρακάτω βίντεο.

SHOWstudio: Millie Brown - Live Studio (Edit) from SHOWstudio on Vimeo.


Πηγή

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Θα συναντήσουμε τον ΕΤ σε λίγα χρόνια;

Ρώσος επιστήμονας υποστηρίζει ότι σύντομα θα έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους

Θα συναντήσουμε τον ΕΤ σε λίγα χρόνια;
Σύμφωνα με Ρώσο επιστήμονα μέσα στα επόμενα 20 χρόνια θα συναντήσουμε εξωγήινους

Ένας από τους πιο διακεκριμένους Ρώσους επιστήμονες εκτιμά ότι είμαστε πλέον πολύ κοντά στο να έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους. Ο Αντρέι Φινκελστάιν, διευθυντής του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, υποστηρίζει ότι θα επιβεβαιωθεί η ύπαρξη όχι απλά εξωγήινης ζωής αλλά εξωγήινου πολιτισμού μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

«Μας μοιάζουν αλλά έχουν διαφορετικά χρώματα δέρματος»

Μιλώντας σε διεθνές συνέδριο με αντικείμενο την έρευνα για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής ο ρώσος αστρονόμος ανέφερε ότι το 10% των πλανητών που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κάποιο άστρο στον γαλαξία μας έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης. Σύμφωνα με τον Φινκελστάιν σε όποιους από αυτούς τους πλανήτες υπάρχει νερό σε υγρή μορφή τότε υπάρχει σίγουρα και ζωή.

«Η δημιουργία της ζωής είναι το ίδιο αναπόφευκτη στο Σύμπαν όσο και η δημιουργία των θεμελιωδών στοιχείων και σωματιδίων όπως τα άτομα. Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες και θα την βρούμε μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Μέχρι σήμερα εμείς προσπαθούμε να εντοπίσουμε τα μηνύματα και ίχνη εξωγήινων ενώ μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο και τελικά να μας εντοπίσουν αυτοί. Πιθανότατα η όψη τους θα είναι ανάλογη με την δική μας, θα διαθέτουν δηλαδή δύο πόδια, δύο χέρια και ένα κεφάλι. Σε αυτό που θα διαφέρουμε ίσως θα είναι στο ότι θα διαθέτουν χρώμα δέρματος διαφορετικό από των ανθρώπων» ανέφερε ρώσος επιστήμονας στο συνέδριο.

Πηγή

Συναγερμός στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Προσωρινό καταφύγιο στο σκάφος διαφυγής «Σογιούζ» βρήκαν οι έξι αστροναύτες του ISS, καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός κινδύνευσε να συγκρουστεί με διαστημικά «σκουπίδια». 

 

Σύμφωνα με ανώνυμη πηγή της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας, που επικαλέστηκε το πρακτορείο Interfax, όταν εντοπίστηκαν τα διαστημικά συντρίμμια ήταν πολύ αργά για να κάνει ελιγμό αποφυγής ο σταθμός.
Ο κίνδυνος αποφεύχθη, αν και ένα "σκουπίδι" πέρασε ξυστά από το διαστημικό σταθμό, σε απόσταση μόλις 250 μέτρων.
Εκπρόσωπος του ρωσικού κέντρου ελέγχου διαστημικών πτήσεων (TSOUP) δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι δεν μπορεί "ούτε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τις πληροφορίες".
Ο αριθμός των αντικειμένων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και είναι επικύνδυνα για την ακεραιότητα των διαστημικών οχημάτων υπολογίζεται σε 18.000. Συνολικά, περισσότερα από 300.000 "σκουπίδια" μήκους από 1 έως 10 εκατοστά, και δισεκατομμύρια μικρότερα, περιφέρονται γύρω από τον πλανήτη.

Πηγή

Τα διαστημικά μας μάτια

Ποιά είναι τα διαστημικά τηλεσκόπια που μας τροφοδοτούν με εικόνες του Κόσμου και ποιά αναμένεται να τα διαδεχθούν


Αποτελούν τα μάτια μας έξω από τα όρια του πλανήτη μας και παρατηρούν αυτά που δεν μπορούν να δουν τα γήινα «αδερφάκια» τους. Τα διαστημικά τηλεσκόπια μας επιτρέπουν να βλέπουμε τι υπάρχει σχεδόν σε όλο το μήκος και πλάτος του Σύμπαντος. Παρέχουν καθημερινά τεράστιες ποσότητες δεδομένων για τα κοσμικά φαινόμενα, εντοπίζουν πλανήτες και νέους κόσμους. Ακόμη και στη σκοτεινή και απομονωμένη κοινότητα των διαστημικών τηλεσκοπίων υπάρχουν οι stars, τέσσερα-πέντε τηλεσκόπια η δραστηριότητα των οποίων μονοπωλεί το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας αλλά και των μέσων ενημέρωσης. Υπάρχουν ωστόσο δεκάδες άλλα που σιωπηλά εξερευνούν το Σύμπαν και ένας νέος στόλος τηλεσκοπίων που ετοιμάζεται να ριχτεί και αυτός στη μάχη. Ας ρίξουμε λοιπόν λίγο φως και στους λιγότερο προβεβλημένους διαστημικούς εξερευνητές καθώς και σε εκείνους που σύντομα θα αναλάβουν δράση.

Διαστημικά τηλεσκόπια εν ενεργεία
AGILE (Astro-rivelatore Gamma a Immagini LEggero): Ανήκει στην Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος, εκτοξεύτηκε το 2007 και έχει ισχυρά όργανα παρατήρησης μακρινών διαστημικών σωμάτων. Εντοπίζει τις ακτίνες Χ και τις ακτίνες γ.

Fermi: Εκτοξεύτηκε το 2008 και είναι συνεργασία των ΗΠΑ, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας και Σουηδίας. Το βασικό του όργανο παρατήρησης, το LAT (Large Area Telescope), σαρώνει το Διάστημα μελετώντας αστροφυσικά και κοσμολογικά φαινόμενα όπως ενεργούς πυρήνες γαλαξιών, άστρα νετρονίου, ακόμη και τη σκοτεινή ενέργεια. Αλλο σημαντικό του όργανο είναι το  Gamma-ray Burst Monitor που μελετά εκλάμψεις (ή εκρήξεις) ακτίνων γ.

HETE 2 (High Energy Transient Explorer): Εκτοξεύτηκε το 2000 και αντικατέστησε τον HETE που ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Γαλλίας. Ο HETE 2 κατασκευάστηκε από επιστήμονες του MIT και μελετά τις εκλάμψεις (ή εκρήξεις) ακτίνων γ με νέα, πιο προηγμένα όργανα από τον προκάτοχό του.

ΙNTEGRAL (INTErnational Gamma-Ray Astrophysics Laboratory): Εκτοξεύτηκε το 2002 και αποτελεί συνεργασία της NASA, της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Εχει καταφέρει να δώσει στους επιστήμονες στοιχεία για μυστηριώδη κοσμικά σώματα και φαινόμενα όπως τα κβάζαρ και οι μαύρες τρύπες καθώς και για εκλάμψεις (ή εκρήξεις) ακτίνων γ.

SWIFT: Εκτοξεύτηκε το 2004 και αποτελεί συνεργασία των ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Ιταλίας. Αποτελεί το σπουδαιότερο όργανο εντοπισμού και παρατήρησης εκλάμψεων (ή εκρήξεων) ακτίνων γ. Μέχρι στιγμής έχει εντοπίσει περισσότερες από 500 τέτοιες εκλάμψεις.

XMM-Newton (X-ray Multi-Mirror Mission - Newton): Εκτοξεύτηκε το 1999 και ανήκει στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Εχει ανακαλύψει μακρινούς γαλαξίες ενώ μπορεί να μελετά τις περιοχές όπου δημιουργούνται νέα άστρα, να εντοπίζει γιγάντιες μαύρες τρύπες και να χαρτογραφεί τη σκοτεινή ύλη.

CHIPSat (Cosmic Hot Interstellar Plasma Spectrometer satellite): Εκτοξεύτηκε το 2003 και ανήκει στη NASA. Αρχική του αποστολή ήταν η μελέτη ενός νεφελώματος με καυτά αέρια που βρίσκεται σε απόσταση 300 ετών φωτός από εμάς. Η αποστολή ολοκληρώθηκε το 2007 και στη συνέχεια η NASA «μετέτρεψε» τον δορυφόρο σε παρατηρητήριο του Ηλιου.

GALEX (Galaxy Evolution Explorer): Εκτοξεύτηκε το 2003 και ανήκει στη NASA. Παρατηρεί στα υπεριώδη μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και βασική του αποστολή είναι η μελέτη της δημιουργίας των άστρων στο πρώιμο Σύμπαν.

Hubble: Η NASA εκτόξευσε το Hubble το 1990 αλλά στη δημιουργία του είχε συνεργαστεί και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Αν και δεν είναι χρονολογικά το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο, εντούτοις πρέπει να καταγραφεί ως ο «πατριάρχης» τους. Η λειτουργία του έφερε επανάσταση στην επιστήμη της αστρονομίας και άλλαξε κυριολεκτικά τον τρόπο που βλέπαμε και προσεγγίζαμε το Σύμπαν με τις εντυπωσιακές εικόνες του. Εχει χρησιμοποιηθεί για περίπου δέκα χιλιάδες επιστημονικές έρευνες βοηθώντας τα μέγιστα στην ανακάλυψη όχι μόνο νέων κόσμων αλλά και στοιχείων που άλλαξαν άρδην πολλές επιστημονικές σταθερές και έδωσαν ώθηση στην ανάπτυξη νέων θεωριών για τη γέννηση, την εξέλιξη και τη λειτουργία του Σύμπαντος. Αρχικά αναμενόταν να λειτουργήσει για περίπου μια δεκαετία αλλά με συνεχείς επανδρωμένες αποστολές έγιναν οι απαραίτητες επιδιορθώσεις και αναβαθμίσεις του και έτσι συνεχίζει να λειτουργεί απρόσκοπτα. Υπολογίζεται ότι έχει τραβήξει περισσότερες από 150 χιλιάδες φωτογραφίες και στέλνει κάθε εβδομάδα όγκο δεδομένων που θα χωρούσαν σε 18 DVD.

Kaistsat 4 (Korea Advanced Institute of Science and Technology Satellite 4): Εκτοξεύτηκε το 2003 και ανήκει στη Νότια Κορέα. Παρατηρεί στα υπεριώδη μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος για να κάνει διαστημικές παρατηρήσεις ενώ διαθέτει και διάφορα όργανα για την πραγματοποίηση τηλεπικοινωνιακών αλλά και ωκεανογραφικών πειραμάτων.

COROT (COnvection ROtation and planetary Transits): Εκτοξεύτηκε το 2006 και ανήκει στη Γαλλία. Βασική του αποστολή είναι ο εντοπισμός πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα αλλά και η μελέτη της λειτουργίας των άστρων.

Kepler: Ανήκει στη NASA και εκτοξεύτηκε το 2009. Βασική του αποστολή είναι να εντοπίζει πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα με χαρακτηριστικά (μέγεθος, απόσταση από το μητρικό άστρο κ.λπ.) παρόμοια με αυτά της Γης. Μέχρι στιγμής έχει εντοπίσει εκατοντάδες πλανήτες, ορισμένοι από τους οποίους οι επιστήμονες πιστεύουν ότι έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης και συνεχίζουν να τους μελετούν για να διαπιστώσουν το ποσοστό της «ομοιότητας» και αν μπορούν να υποστηρίξουν ζωή.

MOST (Microvariability and Oscillations of STars): Εκτοξεύτηκε το 2003 και ανήκει στον Καναδά. Εχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για μελέτες αστροσεισμολογίας. Η Αστεροσεισμολογία είναι ο κλάδος της Αστροφυσικής που μελετά την εσωτερική δομή των παλλόμενων άστρων ερμηνεύοντας τις ταλαντώσεις της επιφανείας τους με χρήση των φασμάτων συχνοτήτων τους. Διαφορετικοί τρόποι (modes) ταλαντώσεων προέρχονται από διαφορετικά βάθη μέσα στο άστρο. Αυτές οι ταλαντώσεις δίνουν πληροφορίες για την εσωτερική σύσταση των άστρων με μια μέθοδο παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιούν οι σεισμολόγοι για να μελετήσουν το εσωτερικό της Γης (και άλλων στερεών πλανητών) βασιζόμενοι στα σεισμικά κύματα.

Akari (Astro-F): Εκτοξεύτηκε το 2006 και ανήκει στην Ιαπωνία. Σαρώνει συνεχώς τον ουρανό για να εντοπίζει διαστημικά σώματα.  Εχει εντοπίσει περισσότερα από πέντε χιλιάδες σώματα και αντικείμενα τα οποία μελετώνται για να διαπιστωθεί η ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά τους.

Herschel: Εκτοξεύτηκε το 2009 και αποτελεί συνεργασία της NASA και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσία Διαστήματος. Διαθέτει τον πιο μεγάλο σε μέγεθος φακό από όλα τα διαστημικά τηλεσκόπια. Μπορεί να εντοπίζει και να μελετά τα διαστημικά σώματα και αντικείμενα που έχουν εξαιρετικά χαμηλή θερμοκρασία καθώς και εκείνα που περιβάλλονται από μεγάλες ποσότητες κοσμικής σκόνης και είναι δύσκολο να παρατηρηθούν.

Spitzer: Εκτοξεύτηκε το 2003 και ανήκει στη NASA. Παρατηρεί στο υπέρυθρο του φάσματος και αρχικά ο χρόνος λειτουργίας του ήταν 2,5 έτη. Ομως οι εντυπωσιακές του επιδόσεις στον εντοπισμό και την παρατήρηση σωμάτων και φαινομένων οδήγησε τους επιτελείς της NASA να παρατείνουν τη ζωή του. Αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία των ερευνητών.

Odin: Εκτοξεύτηκε το 2001 και ανήκει στη Σουηδία. Μελετά τη δημιουργία των άστρων ενώ μπορεί να κάνει και ατμοσφαιρικές έρευνες στη Γη.

Planck: Εκτοξεύτηκε το 2009 και ανήκει στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Το τηλεσκόπιο σχεδιάστηκε κατά τρόπο ώστε να είναι δυνατή η ανίχνευση ακτινοβολίας στο τμήμα του φάσματος των μικροκυμάτων. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν ένδειξη της γέννησης και του θανάτου τόσο άστρων όσο και ολόκληρων γαλαξιών, ενώ υποδεικνύουν ό,τι απέμεινε από το Big Bang, δηλαδή από την Μεγάλη Εκρηξη από την οποία γεννήθηκε το Σύμπαν.

WMAP (Wilkinson Microwave Anisotropy Probe): Εκτοξεύτηκε το 2001 και ανήκει στη NASA. Πρόκειται για ένα διαστημικό παρατηρητήριο που κάνει χαρτογράφηση της ακτινοβολίας του κοσμικού μικροκυματικού υποβάθρου. Με τα στοιχεία αυτά οι επιστήμονες μπορούν να ανασυνθέτουν την εικόνα του Σύμπαντος σε διάφορα χρονικά σημεία του παρελθόντος και έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια «φωτογραφία» του Σύμπαντος όταν αυτό βρισκόταν σε βρεφική ηλικία, μόλις 400 χιλιάδες έτη.

PAMELA (Payload for Antimatter Matter Exploration and Light-nuclei Astrophysics): Εκτοξεύτηκε το 2006 και είναι αποτέλεσμα συνεργασίας Ρωσίας, Σουηδίας, Ιταλίας και Γερμανίας. Εντοπίζει τις κοσμικές ακτίνες και έχει βασική αποστολή τη μελέτη της αντι-ύλης ενώ μπορεί να πραγματοποιεί παρατηρήσεις για την κίνηση και συμπεριφορά των σωματιδίων υψηλής ενέργειας του Ηλιου και της Γης.

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ
 



James Webb Space Telescope: To JWST (εικονίζεται δίπλα) ανήκει στη NASA και έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί το 2014. Θεωρείται ο διάδοχος του Hubble και θα μπορεί να παρατηρήσει με λεπτομέρεια τα πιο μακρινά σώματα και αντικείμενα στο Σύμπαν, εκείνα που κανένα σημερινό τηλεσκόπιο δεν μπορεί να παρατηρήσει.

Astrosat: Ανήκει στην Ινδία και αναμένεται να εκτοξευθεί μέσα στο 2011. Τα όργανά του θα εντοπίζουν τις ακτίνες Χ και θα παρατηρούν σε όλα τα υπεριώδη μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Ανάμεσα στα άλλα θα μπορεί να παρατηρήσει σμήνη γαλαξιών αλλά και το στέμμα των άστρων.

DUO (Dark Universe Observatory): Ανήκει στη NASA και δεν έχει ακόμη οριστεί πιθανή ημερομηνία εκτόξευσης. Θα εντοπίζει τις ακτίνες Χ και θα κάνει παρατηρήσεις σε σμήνη γαλαξιών ενώ θα ερευνά για τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια.

NuSTAR (Nuclear Spectroscopic Telescope Array): Ανήκει στη NASA και έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί τον Φεβρουάριο του 2012. Βασική του αποστολή θα είναι να εντοπίζει κολοσσιαίες μαύρες τρύπες με μάζα ανάλογη με εκείνη που έχουν ένα δισεκατομμύριο άστρα σαν τον Ηλιο.

XEUS (Evolving Universe Spectroscopy): Ανήκει στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και είναι προγραμματισμένο για εκτόξευση το 2018. Θα προσπαθήσει να μελετήσει τα χαρακτηριστικά (σύνθεση, θερμοκρασία, ταχύτητα κ.λπ.) της ύλης στο πρώιμο Σύμπαν.

TAUVEX (Tel Aviv University Ultraviolet Explorer): Ανήκει στο Ισραήλ και δεν έχει ακόμη οριστεί ημερομηνία εκτόξευσης. Διαθέτει προηγμένα και εξαιρετικής ευαισθησίας όργανα, ειδικά σχεδιασμένα για φωτομετρικές παρατηρήσεις. Το τηλεσκόπιο θα μπορέσει να συλλέξει στοιχεία από τους λεγόμενους μεταβλητούς αστέρες, δηλαδή άστρα των οποίων η φωτεινότητα δεν είναι σταθερή, αλλά μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου.

(ATLAST) Αdvanced Technology Large-Aperture Space Telescope: Ανήκει στη NASA και έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί το 2025. Θα είναι στην πραγματικότητα ένα ολοκληρωμένο διαστημικό παρατηρητήριο όπου ανάμεσα στα άλλα, θα μπορεί να παρέχει πληροφορίες για τη δημιουργία άστρων αλλά και τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στη σκοτεινή ύλη και τους γαλαξίες.

Destiny (Dark Energy Space Telescope): Ανήκει στις ΗΠΑ και δεν έχει οριστεί ημερομηνία εκτόξευσης. Θα προσπαθήσει να εντοπίσει και να παρατηρήσει τη σκοτεινή ενέργεια αλλά και χιλιάδες σουπερνόβα με στόχο να μελετήσει την επέκταση του Σύμπαντος.

SIM Lite (Space Interferometry Mission): Ανήκει στη NASA και είναι προγραμματισμένο να εκτοξευτεί το 2015. Εχει αποστολή να εντοπίσει πλανήτες με χαρακτηριστικά (μέγεθος, απόσταση από το μητρικό άστρο κ.ά.) παρόμοια με αυτά της Γης.

TPF (Terrestrial Planet Finder): Ανήκει στη NASA και δεν έχει οριστεί ημερομηνία εκτόξευσης. Εχει ως αποστολή την ανακάλυψη πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα.

Darwin Mission: Είναι μια αποστολή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος που έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2015. Θα αποτελείται όχι από ένα αυτόνομο παρατηρητήριο αλλά από ένα δίκτυο διαστημικών τηλεσκοπίων που θα έχουν στόχο τον εντοπισμό πλανητών και την παρατήρησή τους για την ανακάλυψη στοιχείων που να υποδεικνύουν την ύπαρξη κάποιων μορφών ζωής σε αυτούς.

Euklid: Ανήκει στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2015. Εχει ως αποστολή τη μελέτη της σκοτεινής ενέργειας.

WFIRST (Wide Field Infrared Survey Telescope): Ανήκει στις ΗΠΑ και η εκτόξευσή του έχει προγραμματιστεί για το 2020. Θα μπορεί να εξερευνά το Διάστημα για τον εντοπισμό πλανητών αλλά και να πραγματοποιεί μελέτες για τη δημιουργία και τη δομή των γαλαξιών.

RadioAstron: Ανήκει στη Ρωσία και αναμένεται να εκτοξευτεί εντός του 2011. Είναι ένα ραδιο-τηλεσκόπιο που θα μελετά διάφορα διαστημικά σώματα.

Astro-G: Ανήκει στην Ιαπωνία και είναι προγραμματισμένο να εκτοξευθεί το 2012. Εχει ιδιαίτερα εξειδικευμένα όργανα και θα συνεργάζεται με επίγεια ραδιοτηλεσκόπια για να κάνει ειδικές παρατηρήσεις σε άστρα όπως για παράδειγμα, τον μηχανισμό δημιουργίας των μαγνητικών πεδίων των λεγόμενων πρωτοαστέρων. Είναι οι αστέρες που βρίσκονται κοντά σε συγκεντρώσεις μεσοαστρικής ύλης και στην ουσία βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της διαμόρφωσής τους.

LISA (Laser Interferometer Space Antenna): Αν και ξεκίνησε ως συνεργασία της NASA με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, τελικά πριν από λίγο καιρό η NASA αποχώρησε εξαιτίας αδυναμίας εξεύρεσης οικονομικών πόρων για αυτό το πρόγραμμα. Η ESA αποφάσισε να συνεχίσει μόνη της και έχει προγραμματίσει την εκτόξευση του τηλεσκοπίου για το 2018. Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί στον χωροχρόνο και δημιουργούνται κατά τη διάρκεια των κοσμικών συγχωνεύσεων όπως αυτές που γίνονται ανάμεσα σε γαλαξίες ή μαύρες τρύπες. Το Διαστημικό Συμβολόμετρο με Λέιζερ είναι στην πραγματικότητα ένα σμήνος δορυφόρων που αναμένεται να βοηθήσει τους ερευνητές να δουν αυτά τα ως τώρα άπιαστα βαρυτικά κύματα. Οι φυσικοί θα έχουν επίσης ένα νέο εργαλείο στη διάθεσή τους για να δοκιμάσουν τις υπάρχουσες θεωρίες όπως αυτή της γενικής σχετικότητας.

GAIA: Ανήκει στην ESA και αναμένεται να εκτοξευτεί το 2012. Πρόκειται για μια διαστημική αποστολή που υπόσχεται να φέρει επανάσταση στη διαστημική χαρτογράφηση. Στην ουσία πρόκειται για δύο τηλεσκόπια τοποθετημένα σε ορθή γωνία που θα μπορούν να μετρούν με απαράμιλλη ακρίβεια τις θέσεις και τις αποστάσεις ενός εκατομμυρίου άστρων την ημέρα!

Πηγή

Ο πρώτος χάρτης των πάγων

Ο δορυφόρος Cryosat χαρτογράφησε τους πάγους της Αρκτικής


Ο πρώτος χάρτης των πάγων
Ο χάρτης καταγράφει το πάχος των πάγων. Οι περιοχές με σκούρο μπλέ χρώμα έχουν πάγο με πάχος 2 μέτρων ενώ στον αντίποδα εκείνες με σκούρο πράσινο 5 μέτρα. Οι ενδιάμεσες αποχρώσεις καταγράφουν πάχος πάγου από 2-5 μέτρα.

Ο δορυφόρος Cryosat ολοκλήρωσε την χαρτογράφηση των πάγων στις αρκτικές περιοχές δημιουργώντας τον πρώτο σχετικό χάρτη. Η δημιουργία του θα βοηθήσει τους επιστήμονες να μελετήσουν αποτελεσματικότερα τις κλιματικές αλλαγές και τις πιθανές επιπτώσεις τους στο κοντινό και απώτερο μέλλον.

Η έκταση αλλά και το πάχος των πάγων της Αρκτικής αποτελεί αντικείμενο επισταμένης επιστημονικής έρευνας τα τελευταία χρόνια αλλά μέχρι πρόσφατα δεν είχε αναπτυχθεί τεχνολογία παρατήρησης και μελέτης από το Διάστημα. Τελικά η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) εκτόξευσε πέρυσι τον Cryosat που διαθέτει τα απαραίτητα όργανα καταγραφής και μετρήσεων.

Ο Cryosat

Ο δορυφόρος περιστρέφεται σε απόσταση περίπου 700 χλμ γύρω από την Γη και διαθέτει υπερσύγχρονα ραντάρ που προσφέρουν ακριβείς μετρήσεις του πάχους των πάγων. Οι επιστήμονες μελετώντας τα δεδομένα που στέλνει ο δορυφόρος θα μπορούν να εκτιμήσουν την επίδραση των κλιματικών αλλαγών στο λιώσιμο των πάγων και αντίστροφα.

Ένα από τα βασικά ερωτήματα που μπορεί να βρει απάντηση από την λειτουργία του Cryosat είναι το αν και σε ποιό βαθμό η συρρίκνωση των πάγων επιταχύνει την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ο χάρτης

O χάρτης που δημιούργησε ο δορυφόρος βασίζεται σε παρατηρήσεις και μετρήσεις του περασμένου Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου αλλά οι επιστήμονες που επεξεργάζονται τα στοιχεία που στέλνει ο Cryosat αναφέρουν ότι η παρατήρηση συνεχίζεται και ο χάρτης θα ανανεώνεται σε μόνιμη βάση δημιουργώντας έτσι ένα πολύτιμο εργαλείο στην μελέτη των κλιματικών αλλαγών.

«Οι παρατηρήσεις του δορυφόρου είναι πολύτιμες γιατί κάποιες φορές οι άνεμοι είτε διασκορπίζουν σε διάφορες κατευθύνσεις ποσότητες πάγου είτε τις συσσωρεύουν σε κάποια σημεία με αποτέλεσμα στις περιοχές αυτές εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ότι οι πάγοι έχουν λιώσει. Χρειαζόμαστε λοιπόν όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και κυρίως τα δεδομένα από το πάχος των πάγων για να έχουμε ακριβή εικόνα του τι συμβαίνει» δήλωσε στο BBC ο Ντάνκαν Γουίνγκχαμ, επικεφαλής της αποστολής του Cryosat.

Πηγή

Γιατί υπάρχουν ερμαφρόδιτοι;

Ορισμένοι άνθρωποι είναι ερμαφρόδιτοι. Ισχύει το ίδιο και στον κόσμο των φυτών και των ζώων;

Ερμαφρόδιτο χαρακτηρίζεται το ον που διαθέτει και τα ανδρικά και τα γυναικεία όργανα αναπαραγωγής. Μπορεί επομένως να αναπαραχθεί και με τα δύο φύλα. Στο ζωικό και το φυτικό περιβάλλον ο ερμαφροδιτισμός δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πολλά φυτά και σχεδόν όλα τα σκουλήκια είναι ερμαφρόδιτα.

Αντίθετα, στον άνθρωπο απαντά σπανίως. Σε όλες τις περιπτώσεις δε οφείλεται σε κάποιο λάθος κατά την ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων. Οι ερμαφρόδιτοι άνθρωποι είναι συνήθως στείροι ή αναπαράγονται μόνο με το ένα φύλο. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται λόγος για ψευδερμαφροδιτισμό. Η αιτία της εκδήλωσης του φαινομένου αποδίδεται στην έλλειψη αντίδρασης των γεννητικών οργάνων κατά το πρώιμο στάδιο στις φυλετικές ορμόνες, αυτές δηλαδή που καθορίζουν το φύλο του ανθρώπου.

Η Νοτιοαφρικανή δρομέας Caster Semenya, που κέρδισε την κούρσα των 800 μέτρων στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2009 είναι, σύμφωνα με τη διεθνή ομοσπονδία στίβου IAAF, και άνδρας και γυναίκα.


 Πηγή

Ηλιακό μπικίνι φορτίζει τα gadget σας!


Ο Αμερικανός σχεδιαστής Andrew Schneider, χρησιμοποίησε αγώγιμο νήμα για να ράψει φωτοβολταϊκούς συλλέκτες σε ένα μπικίνι, το οποίο σας επιτρέπει να φορτίζετε τα αγαπημένα σας gadget την ώρα που κάνετε ηλιοθεραπεία! Ο 30-χρονος Schneider δηλώνει:

Χρησιμοποιώ 40 λεπτά φωτοβολταϊκά φύλλα για κάθε μπικίνι. Τα ράβω μαζί πάνω σε ένα κανονικό μπικίνι χρησιμοποιώντας μαλακό αγώγιμο νήμα.

Το ηλιακό μπικίνι  επιτρέπει στο άτομο που το φορά να συνδέσει οποιαδήποτε σύγχρονη συσκευή, μέσω της θύρας  USB για να την φορτίσει, ενώ κοστίζει λίγο ακριβότερα απο ένα κανονικό μπικίνι, 200 δολάρια.


Πηγή

Η κεταμίνη «σκοτώνει» την ουροδόχο κύστη

Το δημοφιλές ναρκωτικό προκαλεί πλήθος ουρολογικών προβλημάτων

Η κεταμίνη «σκοτώνει» την ουροδόχο κύστη
Η κεταμίνη που αποτελεί άκρως δημοφιλή ναρκωτική ουσία μεταξύ θαμώνων στα κλαμπ μπορεί να προκαλέσει πλήθος ουρολογικών προβλημάτων

Η χρόνια χρήση του ναρκωτικού κεταμίνη μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ουροδόχο κύστη. Την προειδοποίηση αυτή απευθύνει ομάδα χειρουργών και επιστημόνων με δημοσίευσή της στο επιστημονικό περιοδικό «BJU International». Τα νέα ευρήματα των ειδικών προκαλούν επίσης ανησυχία σε ό,τι αφορά την πιθανή χρήση της ουσίας ως αντικαταθλιπτικού.

Η κεταμίνη χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες ως αναισθητικό και αναλγητικό φάρμακο. Ωστόσο εδώ και αρκετό καιρό έχει γίνει ιδιαιτέρως δημοφιλής ως ναρκωτική ουσία, κυρίως μεταξύ νεαρών που διασκεδάζουν σε κλαμπ και θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό θα νιώσουν μεγαλύτερη … ανάταση.
Η πρώτη περίπτωση εμφάνισης σοβαρών προβλημάτων στην ουροδόχο κύστη τα οποία συνδέονταν με χρήση κεταμίνης κατεγράφη το 2007. Ωστόσο ως σήμερα ελάχιστα στοιχεία ήταν γνωστά σχετικά με το εύρος και τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Σοβαρές παρενέργειες
Τώρα, στη δημοσίευσή της που αποτελεί ανασκόπηση όλων των υπαρχόντων στοιχείων σχετικά με το θέμα, η ομάδα των ειδικών αναφέρεται σε επιδράσεις όπως η ακράτεια, η συρρίκνωση της ουροδόχου κύστης καθώς και οι βλάβες στους νεφρούς και στην ουρήθρα σε άτομα που κάνουν συχνή χρήση κεταμίνης.
«Οι συνέπειες για τους χρήστες κεταμίνης είναι σοβαρές όπως η ακράτεια ή ο πολύ μεγάλος πόνος» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νταν Γουντ, ουρολόγος από τα Νοσοκομεία του University College του Λονδίνου, που ήταν επικεφαλής της ανασκόπησης. Ο ειδικός προσέθεσε ότι τα τελευταία τρία χρόνια αντιμετώπισε 20 περιπτώσεις χρόνιων χρηστών κεταμίνης με σοβαρά ουρολογικά προβλήματα. Μάλιστα σε τέσσερις από αυτές απαιτήθηκε η αφαίρεση της ουροδόχου κύστης.
Στην ανασκόπηση σημειώνεται ότι τα άτομα που κάνουν μεγάλη χρήση του ναρκωτικού αντιμετωπίζουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης ουρολογικών συμπτωμάτων. Συγκεκριμένα ποσοστό της τάξεως του 20% όσων λαμβάνουν υψηλές δόσεις κεταμίνης αρκετές φορές την εβδομάδα επί μήνες ή χρόνια, έχουν εμφανίσει βλάβες στο ουροποιητικό σύστημα.

Παγκόσμιο πρόβλημα
«Η χρήση κεταμίνης αποτελεί συνεχώς εντεινόμενο πρόβλημα στη Βρετανία, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία ενώ έχει λάβει τρομακτικές διαστάσεις στη Νοτιοανατολική Ασία και κυρίως στο Χονγκ Κονγκ» τόνισε η Βάλερι Κάραν, καθηγήτρια Ψυχοφαρμακολογίας στο University College του Λονδίνου, η οποία διεξάγει ανασκόπηση σχετικά με τη χρήση κεταμίνης στη Βρετανία για λογαριασμό της Ανεξάρτητης Επιστημονικής Επιτροπής για τα Ναρκωτικά της χώρας.
Μέχρι πρότινος πιστευόταν ότι τα προβλήματα στην ουροδόχο κύστη οφείλονταν σε άλλες ουσίες που κάποιες φορές προσθέτουν στην κεταμίνη οι έμποροι ναρκωτικών. Ωστόσο με αδημοσίευτη ακόμη μελέτη τους ειδικοί του Πανεπιστημίου του Γιορκ στη Βρετανία έδειξαν ότι η ίδια η κεταμίνη «σκοτώνει» το ουροποιητικό σύστημα. Οι ερευνητές Σάιμον Μπέικερ και Τζένιφερ Σαουθγκέιτ προσέθεσαν κεταμίνη σε κύτταρα του ουροθηλίου τα οποία αποτελούν τη «φόδρα» της ουροδόχου κύστης. Όπως προέκυψε, όσο περισσότερο αυξανόταν η δόση της ουσίας, τόσο ταχύτερα τα κύτταρα σταματούσαν να αναπτύσσονται και τελικώς πέθαιναν.

Αντικαταθλιπτική δράση
Σημειώνεται ότι πρόσφατα η κεταμίνη έδωσε πολλές υποσχέσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτήν την εβδομάδα στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητές από το Ιατρικό Κέντρο Σαουθγουέστερν του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ντάλας ανακάλυψαν ότι σε μοντέλα ποντικών με κατάθλιψη, η κεταμίνη προάγει την ταχεία σύνθεση μιας πρωτεΐνης – της BDNF - η οποία είναι γνωστό ότι έχει αντικαταθλιπτική δράση. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η κεταμίνη θα μπορούσε να αποτελέσει θεραπευτικό στόχο για την ανάπτυξη αντικαταθλιπτικών ταχείας δράσης τα οποία θα είναι άκρως χρήσιμα κυρίως σε άτομα με αυτοκτονικές τάσεις.
Ο δρ Μπέικερ τόνισε ότι «είμαστε ενθουσιασμένοι που η κεταμίνη μπορεί να αποτελέσει τη βάση μιας ολόκληρης νέας γενιάς αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Ωστόσο ανησυχούμε παράλληλα μήπως συνδεθεί με παρενέργειες όπως αυτές που εμφανίζονται σε ό,τι αφορά τη χρήση της ως ναρκωτικό». Σύμφωνα με τον ερευνητή η καλύτερη κατανόηση της δράσης της ουσίας θα μπορούσε μελλοντικά να οδηγήσει σε φάρμακα τα οποία δεν θα έχουν ανεπιθύμητες ενέργειες για τον οργανισμό.

Πηγή

Eυεργετικός ο ύπνος στην αιώρα


Ο μεσημεριανός ύπνος στην αιώρα είναι πολύ καλύτερος σε σχέση με τον ύπνο σε κρεβάτι ή σε υπνόσακο ("σλίπινγκ-μπαγκ"), σύμφωνα με νέα έρευνα Ελβετών επιστημόνων, την οποία καλά θα έκαναν να πάρουν υπόψη όσοι σχεδιάζουν θερινές εξορμήσεις σε κάμπινγκ, αλλά και όσοι δεν διστάζουν να κοιμηθούν σε μπαλκόνια, αυλές και κήπους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους Σόφι Σβαρτς και Μισέλ Μουλετάλερ του πανεπιστημίου της Γενεύης, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο έγκριτο περιοδικό βιολογίας Current Biology, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τις βρετανικές Ιντιπέντεντ και Τέλεγκραφ, έκαναν πειράματα με μια ομάδα 12 εθελοντών στους οποίους έκαναν ηλεκτροεγκεφαλογράφημα την ώρα ενός μεσημεριανού ύπνου διάρκειας 45 λεπτών, ενώ άλλα μηχανήματα κατέγραφαν τις κινήσεις των ματιών και των μυών.

Οι επιστήμονες, μελετώντας κυρίως τα εγκεφαλικά κύματα, διαπίστωσαν ότι η αιώρα επιτρέπει αφενός πιο γρήγορο ύπνο και αφετέρου καλύτερη ποιότητα ύπνου, καθώς είναι γενικά πιο βαθύς. Η ελαφρά αιώρηση του σώματος αποδεικνύεται ότι έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε σχέση με ένα ακίνητο κρεβάτι.

Οι ερευνητές θα κάνουν νέα πειράματα για να δουν αν η θετική επίδραση της αιώρας διατηρείται και σε μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα ύπνου, με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την καταπολέμηση της νυχτερινής αϋπνίας ή ακόμα και για τη βελτίωση της μνήμης μετά από ένα τραυματισμό. Δεν είναι τυχαίο, λένε οι επιστήμονες, ότι προ αμνημονεύτων ετών, οι άνθρωποι νανουρίζουν τα μωρά τους σε κούνιες ή ότι οι ηλικιωμένοι αποκοιμιούνται ευκολότερα σε κουνιστές πολυθρόνες.

Πηγή