H εκρηκτική λάμψη κατά τον οργασμό

Πρώτη μαγνητική απεικόνιση γυναικείου εγκεφάλου σε κορύφωση

Γιατί δεν ξέρουμε τίποτα

Κι όμως, εκεί που νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα! Η διαφορά μεταξύ του εξυπνάκια και του επιστήμονα είναι μία και απλή: ο εξυπνάκιας νομίζει ότι τα ξέρει όλα, την ίδια στιγμή που ο επιστημονικός νους παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει τίποτα.

«Ανάσταση» νεκρού σπουργιτιού μέσω ρομποτικής

Το όλο πείραμα παραπέμπει σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας: επιστήμονες του πανεπιστημίου Duke στη Βόρεια Καρολίνα συνεργάστηκαν με φοιτητές μηχανολογίας και έναν ταριχευτή για να «αναστήσουν» μέσω της ρομποτικής ένα σπουργίτι και να μελετήσουν τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί του.

Εντόπισαν το πρώτο υβρίδιο ανθρώπου και Νεάντερταλ

Ερευνητές ανακοίνωσαν πως εντόπισαν το πρώτο υβρίδιο ανθρώπου και Νεάντερταλ. Η σχετική έκθεση δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Plos One.

Ερευνητές βρήκαν το γονίδιο που επαναφέρει έναν γηρασμένο εγκέφαλο στην εφηβική κατάσταση

Είναι προφανές ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στην εφηβεία, υπό την έννοια ότι μαθαίνει πιο εύκολα και επουλώνεται πιο γρήγορα απ’ ότι σε μεγαλύτερη ηλικία, κάτι που νοιώθουμε όλοι μας όσο περνούν τα χρόνια. Επομένως, δε θα μας πείραζε να μπορούσαμε να επαναφέρουμε το μυαλό μας στην κατάσταση που ήταν τότε.

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Όταν η τέχνη αγγίζει ένα νεύρο, ο εγκέφαλος φωτίζεται

Αν και οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε διαφορετικά έργα τέχνης, η ικανότητα της αισθητικής εμφανίζεται να είναι παγκόσμια. Το εγκεφαλικό δίκτυο που αντιδρά σε μια έντονη αισθητική εμπειρία μοιάζει να είναι το ίδιο με αυτό που συνδέεται με την αποτίμηση του εαυτού μας.


Μια πρόσφατη έρευνα που έγινε από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης έριξε νέο φως στη φύση της αισθητικής εμπειρίας, που φαίνεται ότι ενοποιεί αισθητικές και συναισθηματικές αντιδράσεις με τρόπο που συνδέεται με το σύστημα προσωπικής εκτίμησης.
Όλοι μας έχουμε έντονες αισθητικές αντιδράσεις σε έργα τέχνης, ακόμα και παρόλο που οι εικόνες οι οποίες μας συγκινούν ποικίλουν ανάμεσα στα άτομα. Πέραν τούτου, συγκινούμαστε από συγκεκριμένες εικόνες για πολύ διαφορετικούς λόγους. Παρολαυτά, η ικανότητα του να έχει κανείς αισθητική φαίνεται ότι είναι καθολική.
Προηγούμενες νευροαπεικονιστικές μελέτες ξεκίνησαν να υπογραμμίζουν τη διαδικασία αυτή με το να ταυτοποιούν διάφορες εγκεφαλικές περιοχές που η ενεργοποίησή τους συσχετίζεται με μια ποικιλία αισθητικών εμπειριών. Αυτές περιλαμβάνουν μέρη στον πρόσθιο μέσο προμετωπιαίο φλοιό (aMPFC) και το ραβδωτό σώμα (κερκοφόρος πυρήνας και κέλυφος), με αρκετές ακόμα περιοχές να έχουν εντοπιστεί από μερικές έρευνες αλλά όχι από όλες.
Οι ερευνητές της Νέας Υόρκης επιχείρησαν να διαλευκάνουν το ζήτημα εξετάζοντας πιο επισταμένα την ένταση και την ποικιλία των αισθητικών αποκρίσεων που σχετίζονται με έργα τέχνης. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύτηκαν τον Απρίλιο του 2012 στο περιοδικό Frontiers in Human Neuroscience.
Για τους σκοπούς της έρευνας οι συμμετέχοντες, που κυμαίνονταν από άτομα που είχαν ελαφρά εμπειρία στην τέχνη και στην ιστορία της μέχρι άτομα που είχανε φοιτήσει σε κάποιο προπτυχιακό πρόγραμμα ιστορίας τέχνης, εξέτασαν 109 εικόνες από έναν διαδικτυακό κατάλογο εικόνων τέχνης.
Αυτά τα έργα τέχνης προέρχονταν από μια ποικιλία πολιτισμικών παραδόσεων (Αμερικάνικης, Ευρωπαϊκής, Ινδικής και Ιαπωνικής) και από διάφορες ιστορικές περιόδους (από τον 15ο αιώνα μέχρι το πρόσφατο παρελθόν). Οι εικόνες ήταν παραστατικές και αφηρημένες και περιλάμβαναν διάφορες κατηγοριοποιήσεις (γυναικείες και αντρικές φιγούρες, μια ανάμεικτη ομάδα, νεκρή φύση, τοπία, αφηρημένη τέχνη).
Με σκοπό να ελαχιστοποιηθεί η αναγνώριση, που πιθανόν θα επέφερε αντιδράσεις βασισμένες στη φήμη ενός έργου και όχι στη γνήσια εντύπωση που προκαλεί, δεν χρησιμοποιήθηκαν ευρέως αναπαραχθείσες εικόνες και πράγματι, οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, δεν αναγνώρισαν καμία από τις εικόνες.
Οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν κάθε έργο τέχνης με μια κλίμακα από το 1 (χαμηλότερη βαθμολογία) μέχρι 4 (υψηλότερη) ως απόκριση στην παρακάτω ερώτηση: «Πόσο έντονα σε συγκινεί αυτή η ζωγραφιά;» Τους είχαν πει ότι οι ζωγραφιές θα μπορούσαν να καλύπτουν όλο το φάσμα μεταξύ του «όμορφου» και «παράξενου» ή ακόμα «άσχημου» και ότι οι αποκρίσεις τους θα έπρεπε να αντανακλούν πόσο η συγκεκριμένη εικόνα τους «κινεί» («Το σημαντικότερο είναι να υποδείξεις ποια έργα βρίσκεις δυνατά, ευχάριστα ή έντονα»).
Κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης αυτής οι ερευνητές εκτίμησαν τη νευρολογική δραστηριότητα των συμμετεχόντων χρησιμοποιώντας λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI). Μετά την απεικονιστική διαδικασία, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν το ίδιο σύνολο ζωγραφιών σε μια οθόνη υπολογιστή και συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο εννέα στοιχείων που τους ζητούσε να βαθμολογήσουν την ένταση με την οποία κάθε έργο τέχνης τους προκάλεσε τα παρακάτω συναισθήματα: χαρά, απόλαυση, θλίψη, σύγχυση, δέος, φόβο, αηδία, ομορφιά και το θείο.
Οι υποκειμενικές εκτιμήσεις επέδειξαν πολύ χαμηλή συμφωνία μεταξύ των συμμετεχόντων, αποκαλύπτοντας ότι τα έργα τέχνης που οι άνθρωποι έβρισκαν συγκινητικά άλλαζαν από άτομο σε άτομο. Οι ερμηνείες της εγκεφαλικής δραστηριότητας έδειξαν ότι οι αισθητικές, ή ινιακό-κροταφικές, περιοχές αντιδρούσαν ανεξάρτητα με τη βαθμολογία που οι συμμετέχοντες έδιναν σε έναν πίνακα και πως η αντίδραση ήταν μεγαλύτερη για πιο συγκινητικούς πίνακες.
Αλλά για τους πίνακες που είχαν λάβει «4», κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι ένα έργο συγκίνησε πραγματικά τον συμμετέχοντα, τα αποτελέσματα του fMRI έδειξαν την εμπλοκή μιας επιπρόσθετης νευρολογικής διεργασίας. Αν και οι συμμετέχοντες διέφεραν μεταξύ τους στο σε ποια έργα έδιναν 'τεσσάρια', οι εγκέφαλοι όλων έδειξαν μια σημαντική αύξηση στη δραστηριότητα σε ένα συγκεκριμένο δίκτυο των πρόσθιων και υποφλοιωδών περιοχών αντιδρώντας σε έργα που ανέφεραν ως ιδιαίτερα συγκινητικά. Η δραστηριότητα αυτή περιλάμβανε αρκετές περιοχές που ανήκουν στο δίκτυο αυτόματης λειτουργίας (Default mode network, DMN) του εγκεφάλου, μια περιοχή που στο παρελθόν έχει συνδεθεί με τη λειτουργία του ενδοσκοπικού συλλογισμού.
«Οι αισθητικές κρίσεις για πίνακες είναι ιδιαίτερα προσωπικές, δεδομένου ότι οι ζωγραφιές που βιώνονται ως συγκινητικές διαφέρουν ευρέως μεταξύ των ανθρώπων» παρατηρούν οι ερευνητές. «Αλλά τα νευρικά συστήματα που υποστηρίζουν αισθητικές αντιδράσεις παραμένουν σε μεγάλο βαθμό τα ίδια από άτομο σε άτομο. Ακόμα περισσότερο, οι πιο συγκινητικοί πίνακες παράγουν μια επιλεκτική ενεργοποίηση ενός δικτύου εγκεφαλικών περιοχών που είναι γνωστό ότι ενεργοποιείται όταν σκεφτόμαστε για προσωπικά μας θέματα όπως τις προσωπικές μας ιδιαιτερότητες και τα όνειρά μας, ή όταν μελετούμε το μέλλον μας
Για τη μελέτη συνεργάστηκαν ακόμη ο Edward Vessel, ερευνητής στο Κέντρο Εγκεφαλικής Απεικόνισης (Center for Brain Imaging), η Gabrielle Starr, επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Αγγλικών και η Nava Rubin, επίκουρη καθηγήτρια στο Κέντρο Νευροεπιστημών (Center for Neural Science).

Μετάφραση - Απόδοση: Αμαλία Τσακίρη, για το ESOTERICA.gr

Δέλτα του Μισισιπί, ο παράδεισος που συρρικνώνεται

 (Φωτογραφία: USGS/ESA)

Η τελευταία εικόνα που λάβαμε από την ESA, την ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία, δείχνει τα ιζήματα που συγκεντρώνονται εδώ και εκατομμύρια χρόνια στις εκβολές του μεγαλύτερου ποταμού των ΗΠΑ, δημιουργώντας ένα υδάτινο οικοσύστημα μεγάλης οικονομικής σημασίας. Σήμερα, όμως, το Δέλτα του Μισισιπί χάνει έκταση που αντιστοιχεί σε δύο γήπεδα ποδοσφαίρου κάθε τρεις ώρες.

Στην ψευδοχρωματική εικόνα του δορυφόρου Landsat, η χερσαία βλάστηση εμφανίζεται ροζ, ενώ η ιλύς του ποταμού που συσσωρεύεται στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού εικονίζεται με μπλε και πράσινο.


Στα αρκετά εκατομμύρια χρόνια ζωής του Μισισιπί, η συνεχής συσσώρευση ιζημάτων έχει δημιουργήσει τους παράκτιους υγροτόπους της νότιας Λουιζιάνας, οι οποίοι λειτουργούν ως ανάχωμα που προστατεύει την ενδοχώρα από τις τροπικές καταιγίδες του Ατλαντικού.

Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, ο όγκος της λάσπης που φθάνει κάθε χρόνο στο δέλτα έχει μειωθεί δραματικά, λόγω φυσικών αλλά και ανθρώπινων παραγόντων. Ένας βασικός παράγοντας είναι οι χιλιάδες γεωτρήσεις που αντλούν πετρέλαιο και αέριο από το υπέδαφος, με αποτέλεσμα η επιφάνεια του δέλτα να βυθίζεται.

Στο πρόβλημα αυτό έρχεται να προστεθεί η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, εξαιτίας της οποίας το αλμυρό νερό εισβάλλει στο δέλτα και το κάνει υφάλμυρο και πιο εχθρικό για τη ζωή.

Όμως η περιοχή αυτή έχει μεγάλη σημασία για την οικονομία των ΗΠΑ, καθώς αντιστοιχεί στο 17% της παραγωγής πετρελαίου και στο 16% των αλιευμάτων, όπως γαρίδες, καβούρια και οστρακοειδή. Από το Δέλτα του Μισισιπί προέρχεται επίσης το ένα τρίτο της αμερικανικής παραγωγής στρειδιών.

Τα οικοσυστήματα και η οικονομία της περιοχής δέχτηκαν πρόσφατα δύο σοβαρά πλήγματα: τον τυφώνα Κατρίνα που έφερε τη θάλασσα στη στεριά το 2005, και το ατύχημα στην υπεράκτια εξέδρα Deepwater Horizon το 2010, το οποίο προκάλεσε τη χειρότερη πετρελαιοκηλίδα της αμερικανικής ιστορίας.

Πηγή

Η μυρωδιά των…γηρατειών

Οι άνθρωποι μπορούν πράγματι να μυρίσουν την ξεχωριστή μυρωδιά των γηρατειών (που είναι ολίγον γυναικεία και όχι τόσο δυσάρεστη!).

Δεν είναι ιδέα σας ότι ο παππούς και η γιαγιά μυρίζουν κάπως διαφορετικά, αλλά είναι μάλλον παγκόσμια κοινωνική προκατάληψη ότι μυρίζουν άσχημα. Οι άνθρωποι διαθέτουν την ικανότητα να μυρίζουν στην κυριολεξία τα γηρατειά, ''πιάνοντας'' στον αέρα τη διακριτή οσμή των ηλικιωμένων, η οποία δεν είναι κατ' ανάγκη ενοχλητική και μάλιστα μοιάζει αδιόρατα με αυτή των γυναικών.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι όχι μόνο μπορούμε να μυρίσουμε την τρίτη ηλικία, αλλά οι νέοι έχουν γενικά μια πιο έντονη και λιγότερη ευχάριστη μυρωδιά από τους ηλικιωμένους. Ακόμα όμως δεν είναι σαφές γιατί και πώς οι άνθρωποι έχουν αυτή την οσμητική δυνατότητα.

Οι ερευνητές του Κέντρου Χημικών Αισθήσεων Monell της Φιλαδέλφεια, με επικεφαλής τον σουηδικής καταγωγής επίκουρο καθηγητή αισθητηριακής νευροεπιστήμης Γιόχαν Λούντστρομ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό PLoS ONE, σύμφωνα με το «Science» και το «Scientific American», έκαναν πειράματα με 56 ανθρώπους: 20 νέους (20-30 ετών), 20 μεσήλικες (45-55 ετών) και 16 ηλικιωμένους (75-95 ετών), από τους οποίους ελήφθησαν -με βαμβάκια από τις μασχάλες τους- δείγματα των σωματικών οσμών τους. Στη συνέχεια, άλλοι 41 εθελοντές κλήθηκαν να αξιολογήσουν τις οσμές των δειγμάτων και να τις διακρίνουν ανά ηλικία.

Όπως αποδείχθηκε, οι εθελοντές ήσαν σε θέση να διακρίνουν καλύτερα τις μυρωδιές που προέρχονταν από τους ηλικιωμένους. «Η μυρωδιά της τρίτης ηλικίας ξεχωρίζει», δήλωσε ο Λούντστρομ, διευκρινίζοντας όμως ότι η οσμή των γηρατειών δεν είναι τελικά άσχημη. Οι εθελοντές γενικά βαθμολόγησαν ως πιο ευχάριστες τις οσμές των ηλικιωμένων σε σχέση με εκείνες των νεότερων.

Ενώ οι μυρωδιές των νεαρών και των μεσήλικων ανδρών κρίθηκαν πιο έντονες και δυσάρεστες από τις οσμές των συνομηλίκων τους γυναικών, στην τρίτη ηλικία υπήρξε αντιστροφή των πραγμάτων, καθώς οι γέροι φαίνεται πήραν ελαφρώς καλύτερο ''βαθμό'' για την μυρωδιά τους σε σχέση με τις γριές. Γενικότερα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι ηλικιωμένοι άνδρες μυρίζουν περισσότερο από τις γυναίκες, πιθανότατα επειδή έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη.

Τα ζώα φαίνεται επίσης πως μπορούν να μυρίζουν την ηλικία μέσω των σωματικών οσμών, κάτι που ίσως αποτελεί από εξελικτική άποψη ένα βιοχημικό σήμα για την αναπαραγωγική ή όχι ικανότητα ενός άλλου ζώου. Η μυρωδιά επιτρέπει σε ένα ζώο (και κατ' επέκταση στον άνθρωπο) να διαισθάνεται αν απέναντι του υπάρχει ο κατάλληλος σύντροφος ή μία πιθανή πηγή μικροβίων.

Προηγούμενες μελέτες αναφορικά με την ανίχνευση των οσμών, έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι συχνά είναι σε θέση να «μυρίσουν» αν κάποιος είναι άρρωστος. Η νέα μελέτη έγινε μεταξύ υγιών ανθρώπων, οπότε θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αν ένας ηλικιωμένος έχει κάποια πάθηση ή διαταραχή (π.χ. ακράτεια ούρων), τότε η μυρωδιά του θα είναι διαφορετική και μάλλον πιο δυσάρεστη.

Οι σωματικές οσμές προέρχονται από χημικές ουσίες που απελευθερώνουν οι αδένες, καθώς και από βακτήρια πάνω στο δέρμα. Όσο πιο πολύ ιδρώνει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερες χημικές ουσίες εκκρίνει το δέρμα του και στη συνέχεια αυτές διασπώνται από τα βακτήρια του δέρματος, με τελικό αποτέλεσμα μία χαρακτηριστική μυρωδιά.

Οι οσμές του ίδιου ανθρώπου μεταβάλλονται με το πέρασμα του χρόνου. Πολλοί πολιτισμοί στον κόσμο έχουν την κοινή πεποίθηση ότι «οι γέροι μυρίζουν ιδιαίτερα», γεγονός που συχνά οδηγεί σε ένα είδος άδικης προκατάληψης εναντίον των ηλικιωμένων.

Όπως είπε ο Λούντστρομ, η προκατάληψη έχει αναπτυχθεί σε σημαντικό βαθμό για νοητικούς λόγους, π.χ. οι άνθρωποι συσχετίζουν τους ηλικιωμένους με τόπους που μυρίζουν άσχημα, όπως τα νοσοκομεία και τα γηροκομεία. Κατά τον ίδιο τρόπο, επεσήμανε, σε «τυφλά» πειράματα έχει αποδειχθεί ότι η μυρωδιά της παρμεζάνας αηδιάζει αρκετούς ανθρώπους, όταν δεν ξέρουν τι είναι αυτό που μυρίζουν.

Κάτι ανάλογο δείχνει το νέο «τυφλό» πείραμα: όταν οι άνθρωποι δεν ξέρουν ότι η μυρωδιά προέρχεται από γέρους, τη βαθμολογούν θετικά. Αν όμως ήξεραν την προέλευσή της, τότε, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι πιθανό ότι θα υπεισερχόταν η προκατάληψη και η αξιολόγησή τους για τις μυρωδιές των ηλικιωμένων θα ήταν πιο αρνητική.

Πηγη

Νέα ασθένεια σαν το AIDS σκοτώνει και τρομοκρατεί στην Αμερική

Tο όνομα της είναι νόσος του Chagas (τσάγκας) και ακόμη δεν έχει γίνει ευρέως γνωστή στον κόσμο. Οι επιστήμονες όμως που την έχουν εντοπίσει και την παρακολουθούν, την παρομοιάζουν με το AIDS. Προκαλείται από μολυσμένα έντομα, κυρίως κοριούς, είναι παρασιτική, σκοτώνει, και μέχρι στιγμής στη λατινική αμερική είναι φορείς ή έχουν νοσήσει 10.000.000 άνθρωποι.

Η νόσος του Τσάγκας ή αλλιώς “αμερικάνικη τρυπανοσωμίαση”, ανιχνεύεται δύσκολα, ενώ στους φορείς, έχει μεγάλη περίοδο επώασης μέσα στον οργανισμό τους, μέχρι να νοσήσουν και να εκδηλώσουν τα πρώτα συμπτώματα.
Τα συμπτώματα ποικίλουν και δεν είναι ίδια για κάθε άνθρωπο, όμως πλέον οι γιατροί, έχουν πάρει οδηγίες να είναι περισσότερο προσεκτικοί. Ένας πυρετός, ένα αίσθημα αδυναμίας, ακόμη και ένα πρήξιμο στο μάτι μπορεί να είναι κάποια σημάδια για την ασθένεια αυτή. Στη συνέχεια και μετά από μια μεγάλη περίοδο ύφεσης (δηλαδή κάποιος μπορεί να είναι φορέας να παρουσιάσει ένα σύμπτωμα και μετά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να είναι και να νιώθει υγιής), η ασθένεια χτυπά βάναυσα και εκδηλώνεται με δυσκοιλιότητα και πόνους στην κοιλιά, με προβλήματα στο πεπτικό σύστημα και αναίτιους εμετούς, με διόγκωση των εντέρων και υπερβολική διόγκωση της καρδιάς.
Η ασθένεια μεταδίδεται και κατά τη μετάγγιση αίματος, ενώ δυσκολότερα την “περνάει” η έγκυος μητέρα στο παιδί της. Στη Νότιο Αμερική, όλο και περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να νοσούν. Το Μεξικό, η Βολιβία, η Κολομβία, το Εκουαδόρ, είναι οι χώρες που παρουσιάζουν τα περισσότερα προβλήματα, ενώ οι επιστήμονες υπολογίζουν τον αριθμό των ανθρώπων που νοσούν στα 10.000.000
Ένα άλλο όνομα που της έχουν δώσει είναι η “νόσος των φτωχών”, γιατί προσβάλλει ανθρώπους που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές, σε φτωχές περιοχές, ενώ στις ΗΠΑ οι περισσότεροι πάσχοντες είναι μετανάστες από το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο αριθμός τους ξεπερνάει τους 30.000
Οι γιατροί λένε ότι μπορεί να θεραπευτεί μόνο εάν διαγνωστεί έγκαιρα, με εξαιρετικά βαριά φαρμακευτική αγωγή (τουλάχιστον για διάστημα 3 μηνών), η οποία όπως είναι φυσικό έχει και υψηλό κόστος.
Σαν κύριο φορέα μετάδοσης οι γιατροί θεωρούν τους μολυσμένους κοριούς. Όταν κάποιος δαγκωθεί από έναν τέτοιο κοριό, το παράσιτο “κρούζειο τρυπανόσωμα”, απελευθερώνεται στο αίμα και καταλήγει στην καρδιά όπου και ζει και πολλαπλασιάζεται.
1 στους 4 ανθρώπους θα πεθάνει αιφνιδίως και με διογκωμένη καρδιά.
Η νόσος του Chagas πήρε το όνομά της από τον βραζιλιάνο γιατρό που την πρωτοπεριέγραψε το 1909 – τον δρα Κάρλος Ριμπέιρο Τζουστινιάνο Τσάγκας. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν επίσης ότι και ο ίδιος ο Κάρολος Δαρβίνος νόσησε και πέθανε από την ασθένεια αυτή. Στο ημερολόγιο του μάλιστα είχε γράψει ότι τον δάγκωσε ένα μαύρο έντομο δίχως φτερά. Προφανώς η επώαση κράτησε πολλά χρόνια όπως είπαμε και 47 χρόνια αργότερα πέθανε από την καρδιά του με τα συμπτώματα που περιγράψαμε.

Πηγή

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Εντυπωσιακές φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από «πολύ κοντά», που αποκαλύπτουν τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν μερικά από τα αγαπημένα σας «Δηλητήρια».
Παρόμοιες με φωτογραφίες από νιφάδες χιονιού, κάθε ποτό, όπως θα ανακαλύψετε και εσείς στην συνέχεια, είναι μοναδικό. Η σειρά δημιουργήθηκε από την αμερικανική εταιρεία Bevshots με την χρήση μικροσκοπίου και παρουσιάζει εικόνες αλκοολούχων ποτών όπως Τεκίλα, Βότκα, Μπύρα μεγεθυσμένες κατά 1000 φορές.
Οι φωτογραφίες είναι διαθέσιμες, ως έργα τέχνης σε υποψήφιους αγοραστές που  θα αναγνωρίζουν την κρυφή ομορφιά των αλκοολούχων ποτών.

Σαμπάνια
Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Ουίσκι

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Βότκα

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Τεκίλα

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Σάκε

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Κόκκινο Κρασί

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Μαρτίνι

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Πίνα Κολάντα

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Βότκα με Τόνικ

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Γερμανική Μπύρα

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Κόκα Κόλα

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Ντράι Μαρτίνι

Φωτογραφίες αλκοολούχων ποτών από μικροσκόπιο

Πηγή

Η εξουσία είναι εθιστική

Δρα σαν ναρκωτικό, επιδρά στα συναισθήματα και μπορεί να αλλοιώσει την κρίση

Η εξουσία είναι εθιστική

Η εξουσία είναι εθιστική σαν ναρκωτικό και αυτό δεν είναι μια εν θερμώ «κατηγορία» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων αλλά διαπίστωση επιστημονικών μελετών. Οι αλλαγές που επιφέρει η άσκηση εξουσίας στον εγκέφαλο εξηγούνται διεξοδικά σε ένα βιβλίο από τον καθηγητή Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον. Η εικόνα που περιγράφει ο ειδικός προσφέρει ίσως μια πολύ λογική εξήγηση για αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών ηγετών που ορισμένες φορές μας φαίνονται ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κοινής λογικής.

Ο κύκλος της τεστοστερόνης και της ντοπαμίνης
 Η άσκηση της εξουσίας αλλάζει τον εγκέφαλο πυροδοτώντας την έκκριση τεστοστερόνης, εξηγεί ο καθηγητής σε άρθρο του στην εφημερίδα «Telegraph». Η τεστοστερόνη, και ιδιαίτερα ένα υποπροϊόν της, η 3-ανδροστενεδιόνη, προκαλούν εθισμό γιατί αυξάνουν τα επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημα της ανταμοιβής του εγκεφάλου και συγκεκριμένα σε μια περιοχή που ονομάζεται επικλινής πυρήνας.
 Το σύστημα της ανταμοιβής, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, είναι αυτό που μας κάνει ευάλωτους απέναντι στις περισσότερες εθιστικές συμπεριφορές. Σε αυτό επενεργούν επίσης τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, πυροδοτώντας έναν μηχανισμό ο οποίος προσφέρει άμεσα μεγάλη απόλαυση αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί στον εθισμό.
Μέσω διαφορετικής οδού, η εξουσία καταλήγει όπως έχουν δείξει οι μελέτες ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο βαθμός του εθισμού και της αλλοίωσης της συμπεριφοράς που θα προκαλέσει φαίνεται, όπως εξηγεί ο ψυχολόγος, να είναι ζήτημα «δόσεων».

Κυριαρχία και υποταγή
Η κυριαρχία και η υποταγή είναι οι δυο όψεις – ή, αν θέλετε τα δυο απαραίτητα «συστατικά» – στην άσκηση της εξουσίας. Και τα δυο επενεργούν στα κυκλώματα της ανταμοιβής, με διαφορετικό τρόπο. Πειράματα σε μπαμπουίνους (από τους στενότερους συγγενείς του ανθρώπου) έχουν δείξει ότι τα ζώα που βρίσκονται στις κατώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας, και άρα σε θέση υποταγής, έχουν χαμηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης στις περιοχές της ανταμοιβής.
Μόλις όμως οι πίθηκοι προαχθούν σε ανώτερη βαθμίδα η αίσθηση της κυριαρχίας κάνει την εμφάνισή της αισθητή στον εγκέφαλο αυξάνοντας τη ντοπαμίνη. Γίνονται πιο επιθετικοί και σεξουαλικά δραστήριοι, κάτι το οποίο, όπως τονίζει ο κ. Ρόμπερτσον, συμβαίνει και στους ανθρώπους όταν αποκτούν εξουσία. Η ντοπαμίνη βελτιώνει επίσης τη λειτουργία των μετωπιαίων λοβών, χαρίζοντας καλύτερες γνωσιακές λειτουργίες – εν ολίγοις ευστροφία και εξυπνάδα.
Εξίσου αισθητά, αλλά αντίστροφα, είναι τα αποτελέσματα της «πτώσης» στην ιεραχία. Η απώλεια της εξουσίας και το πέρασμα από μια θέση κυριαρχίας σε μια θέση υποταγής επιφέρει μείωση των επιπέδων ντοπαμίίνης, αύξηση του στρες και χειρότερες επιδόσεις στις γνωσιακές λειτουργίες.

Διαταραχή του νου και των συναισθημάτων
Η υπερβολική εξουσία ωστόσο – και η υπερβολική έκκριση ντοπαμίνης – ενέχει κινδύνους και αρνητικά αποτελέσματα επιφέροντας διαταραχή τόσο των γνωσιακών όσο και των συναισθηματικών λειτουργιών. Όπως προειδοποιεί ο κ. Ρόμπερτσον, μπορεί να οδηγήσει σε χονδροειδώς λανθασμένες κρίσεις και αποφάσεις, άγνοια κινδύνου, εγωκεντρικότητα και έλλειψη οίκτου για τους άλλους.
Ευτυχώς για εμάς, επισημαίνει ο ειδικός, οι ασφαλιστικές δικλίδες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος – όπως ο διαχωρισμός της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας ή η ελευθερία του Τύπου – συνήθως μετριάζουν την κατάσταση, θέτοντας τους πολιτικούς υπό έλεγχο και φέρνοντάς τους μερικές φορές σε θέση υποταγής.
Το βιβλίο του Ian Robertson με τίτλο «The Winner Effect: How Power Affects Your Brain» θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο από τις εκδόσεις Bloomsbury.

Πηγή

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Φούρνος μαγειρεύει μέσω...sms

Δέχεται εντολές από κινητά τηλέφωνα και iPad και απαντά με γραπτά μηνύματα


Δείτε ένα βίντεο όπου γίνεται επίδειξη των δυνατοτήτων του έξυπνου φούρνου

Μια από τις παλαιότερες και πιο επιτυχημένες βρετανικές εταιρίες κατασκευής λευκών συσκευών (ψυγείων, φούρνων κλπ) ετοιμάζεται να ρίξει στην αγορά το πιο προηγμένο και «έξυπνο» μοντέλο της. Το AGA iTotal Control είναι ένας φούρνος που μπορεί να ελέγχεται από τον κάτοχο της από μακριά μέσω υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων φορητών ηλεκτρονικών συσκευών όπως οι ταμπλέτες. Ο κάτοχος στέλνει οδηγίες μέσω γραπτών μηνυμάτων στον φούρνο και εκείνος μόλις εκτελέσει την εντολή τον ενημερώνει.

Μαγειρική από μακριά

Το AGA iTotal Control διαθέτει δύο εστίες (μάτια) και τρεις ξεχωριστούς θαλάμους. Εναν για ψήσιμο κρέατος, ένα για ψήσιμο ψωμιού και γλυκών και έναν για σιγοβράσιμο. Ο φούρνος συνδέεται με το σύστημα ασύρματης σύνδεσης της κατοικίας (wi-fi) και έτσι δεν χρειάζεται ο κάτοχος να δημιουργήσει νέες καλωδιώσεις και συνδέσεις στην κουζίνα του. Το AGA iTotal Control δέχεται εντολές για να ενεργοποιεί και απενεργοποιεί τον κάθε θάλαμο ξεχωριστά ή και όλους μαζί.

Ετσι μπορεί κάποιος να τοποθετήσει το φαγητό του στον φούρνο πριν φύγει από το σπίτι και να  δώσει εντολή να αρχίσει να ψήνεται αργότερα έτσι ώστε το φαγητό να είναι έτοιμο και ζεστό όταν επιστρέψει. Η τιμή του AGA iTotal Control είναι περίπου 12.600 ευρώ.

Πηγή

Πού να πάνε τα λεφτά;

Oι δαπάνες της νέας κυβέρνησης θα πρέπει να στοχεύσουν στην ανακούφιση των αδυνάτων και στην παιδεία
Πού να πάνε τα λεφτά;
Οι εικόνες από τα συσσίτια ραγίζουν την καρδιά. Πιο ευάλωτοι απέναντι στην κρίση είναι οι πολίτες άνω των 60 ετών. Στην περίθαλψή τους, στους ανέργους και στην εκπαίδευση θα έπρεπε να διοχετευθούν τα διαθέσιμα κονδύλια για να μην βαθύνει κι άλλο η ύφεση.
 
Η Υγεία δεν είναι η μόνη πιεστική ανάγκη της Ελλάδας, όπως γίνεται εμφανές από την αύξηση των συσσιτίων στην Αθήνα. Με δεδομένη την οικονομική στενότητα, σε ποιες παροχές θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα η κυβέρνηση;
«Προφανώς θα πρέπει να εστιάσει στις παροχές υγείας, αλλά επίσης στα σχολεία και στα επιδόματα προς τις ασθενέστερες ομάδες» λέει ο Ντέιβιντ Χολ του Τμήματος Διεθνών Ερευνών Δημοσίων Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο. «Πρόκειται για παροχές-“κλειδιά” για την επιβίωση. Αν δεν διατηρηθούν αυτά, οι πολίτες θα υποφέρουν με πολύ προφανείς τρόπους».
Ο Χολ λέει ότι η υποστήριξη της εκπαίδευσης είναι ζωτικής σημασίας για να αποφευχθεί η μείωση των ικανοτήτων του εργατικού δυναμικού, πράγμα το οποίο θα επιμηκύνει την ύφεση καθιστώντας τις επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες ακόμη πιο απίθανες.
Η παροχή επιδομάτων στους ανέργους είναι επίσης ζωτικής σημασίας, λέει ο Χολ. Εκτός από την αποσόβηση της φτώχειας αυτής καθαυτήν, τα χρήματα των επιδομάτων ανακυκλώνονται στην οικονομία, καθώς οι πιο φτωχοί πολίτες ξοδεύουν ό,τι έχουν σε βασικά αγαθά. Αντιθέτως, οι φορολογικές απαλλαγές μπορούν να κατευθύνουν τους πόρους αλλού. Ο βρετανός ειδικός επισημαίνει ότι το 2008 λιγότερο από το ένα τρίτο των χρημάτων τα οποία κερδήθηκαν από τους αμερικανούς πολίτες μέσω των φορολογικών απαλλαγών επέστρεψαν στην οικονομία. Τα υπόλοιπα είτε αποταμιεύθηκαν είτε χρησιμοποιήθηκαν για την πληρωμή χρεών.
Δυστυχώς, στη δεδομένη συγκυρία η Ελλάδα έχει ένα μικρό σύστημα κοινής ωφελείας να προστατεύσει, καθώς τα χρήματα για επιδόματα έχουν απορροφηθεί για τις συντάξεις του δημόσιου τομέα, αφήνοντας τη φροντίδα των ανέργων στα εκτενή οικογενειακά δίκτυα, λέει ο Kέβιν Φέδερστοουν, διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου (Hellenic Observatory) στη London School of Economics. «Αν άρχιζε κανείς από την αρχή, θα ήθελε να δώσει προτεραιότητα στα επιδόματα ανεργίας και να μετατοπίσει το σύστημα σε ένα είδος Κράτους Πρόνοιας» προσθέτει ο Φέδερστοουν.
Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο όμως θα απαιτηθεί να απεκδυθεί κανείς την κουλτούρα των πολιτικών ρουσφετιών, λέει ο Φέδερστοουν. «Η ελληνική δημόσια διοίκηση είναι τερατωδώς δυσλειτουργική, με φτωχή επικοινωνία μεταξύ υπουργείων και φτωχή καταγραφή και ανταλλαγή πληροφορίας πάνω στην οποία θα μπορούσε κανείς να στηριχθεί για να καθορίσει προτεραιότητες και να λάβει αποφάσεις».
Η κυβέρνηση που θα προκύψει στην Ελλάδα από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα έχει την ευκαιρία να σχεδιάσει τον δρόμο προς τα μπρος, αλλά ίσως θα πρέπει να ξεκινήσει κοιτάζοντας πίσω. Οταν η οικονομία της Αργεντινής κατέρρευσε το 2001, η κυβέρνηση κήρυξε πτώχευση και υποτίμησε το νόμισμά της προτού αυξήσει τη δημόσια δαπάνη από το 14% του ΑΕΠ το 2003 στο 25% το 2010. Τα κεφάλαια χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο νέων σπιτιών, για την ανανέωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, και επενδύθηκαν σε ελάχιστους μισθούς, συντάξεις και επιδόματα παιδιών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η οικονομία εμφάνιζε ετήσια αύξηση της τάξεως του 6%, ενώ το 2011 άγγιξε το 8%.
Μετά την οικονομική κατάρρευση του 2008 η Ισλανδία μείωσε κατά 12% τη δημόσια δαπάνη, αλλά έδωσε προτεραιότητα και διηύρυνε τη χρηματοδότηση για συντάξεις, Πρόνοια και επιδόματα παιδιών. Ετσι το 2011 η ανεργία είχε μειωθεί και η οικονομία είχε αρχίσει μια δειλή ανάκαμψη.
Σε περιόδους κρίσης το να απελευθερώσει κανείς κεφάλαια για το Κράτος Πρόνοιας μπορεί να είναι παρακινδυνευμένο και μη δημοφιλές μεταξύ των ειδημόνων. Οπως όμως δείχνει η Ιστορία, αυτό μπορεί να θέσει τα ασφαλέστερα θεμέλια για την οικονομική ανάπτυξη.

Πηγή

Πόσα άστρα αποτυγχάνουν στη ζωή τους;

Η έναρξη της ζωής ενός άστρου μπορεί να αποτελεί μια πρόκληση. Ωστόσο, νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι είναι πολύ πιο εύκολο  στο διάστημα από ό,τι στο Χόλυγουντ. Μόνο το 14% περίπου του συνόλου των ουράνιων επίδοξων άστρων αποτυγχάνει να γίνει κανονικό άστρο, αναφέρουν τώρα οι ερευνητές.

starsΟυράνια αποτυχία. Το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE ανίχνευσε αυτό το καφέ νάνο που βρίσκεται 19 έτη φωτός από τη γη


Κατ ‘αρχήν, είναι εύκολο να συμπεράνουμε πόσα άστρα επιτυγχάνουν: μόλις συγκριθούν οι αριθμοί των κανονικών άστρων με τον αριθμό των αποτυχημένων, γνωστών και ως καφέ νάνοι. Αυτά τα αποτυχημένα σώματα γεννιούνται με λιγότερο από το 8% της μάζας του ήλιου, έτσι ώστε τα κέντρα τους, ποτέ δεν θερμαίνονται αρκετά για να στηρίξουν την πυρηνική σύντηξη του υδρογόνου-1, το ισότοπο που τροφοδοτεί τα αστέρια σαν τον ήλιο που ανήκουν στη λεγόμενη κύρια ακολουθία.
Οι περισσότεροι καφέ νάνοι καίνε υδρογόνο-2, ή δευτέριο, αλλά σύντομα το εξαντλούν, και όλες οι πυρηνικές αντιδράσεις παύουν. Όταν είναι νεαρός, ένας καφέ νάνος φαίνεται σαν κόκκινος – κυρίως από τη θερμότητα της γέννησης του – και στη συνέχεια ψύχεται και εξασθενίζει καθώς γερνά. Γι αυτό και είναι δύσκολο να βρεθεί – και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να γνωρίζουμε εάν είναι σπάνια ή άφθονα όπως τα κανονικά αστέρια.
Ο αστρονόμος J. Davy Kirkpatrick του CalTech στη Πασαντένα και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να ρίξουν μια ματιά στα υπέρυθρα μήκη κύματος, όπου αυτά τα αντικείμενα εκπέμπουν την περισσότερη από την ακτινοβολία τους. Η ομάδα χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE στις υπέρυθρες ακτίνες της NASA, που εκτοξεύτηκε στα τέλη του 2009, για την ανίχνευση καφέ νάνων κοντά στον ήλιο, μερικά από τα οποία έχουν ψυχθεί σε θερμοκρασία δωματίου.
Έτσι το WISE εντόπισε 16 καφέ νάνους μέχρι τώρα άγνωστους σε απόσταση 26 ετών φωτός από τη Γη. Όπως γράφουν οι αστρονόμοι στο Astrophysical Journal, συγκρίνοντας τον αριθμό των καφέ νάνων με τον αριθμό των κανονικών άστρων βλέπουμε ότι η ηλιακή γειτονιά μας έχει ένα αποτυχημένο άστρο σε κάθε έξι ιστορίες επιτυχίας.
«Ήταν μια έκπληξη για μένα», λέει ο Kirkpatrick, ο οποίος περίμενε να βρει πολύ περισσότερους καφέ νάνους. Αν ήταν πιο συχνοί, θα μπορούσε κάποιο τέτοιο άστρο να βρίσκεται ακόμα πιο κοντά από ό,τι το Άλφα του Κενταύρου, το κοντινότερο αστρικό σύστημα στον ήλιο.
Είναι λοιπόν πολύ λιγότερο πιθανό να πάμε να βρούμε κάποιον γειτονικό μας καφέ νάνο. Γιατί οι δύο πλησιέστεροι σε μας γνωστοί καφέ νάνοι είναι σε τροχιά γύρω από το άστρο Έψιλον Indi, ένα αστέρι 11,8 έτη φωτός μακριά μας, που είναι σχεδόν τρεις φορές πιο μακριά από τη Γη από το Άλφα του Κενταύρου.
Ο αστρονόμος Aleks Scholz στο Δουβλίνο, αναφέρει πως η νέα εκτίμηση για τον αριθμό των καφέ νάνων συμφωνεί με το αποτέλεσμα της ομάδας του, από μια πολύ όμως διαφορετική προσέγγιση: την αναζήτηση αστρικών σμηνών τόσο νεαρών, που οι καφέ νάνοι εκεί μέσα δεν είχαν το χρόνο να σβήσουν, γεγονός που καθιστά ευκολότερο τον εντοπισμό τους. Αυτός και άλλοι αστρονόμοι έχουν βρει περίπου μια αναλογία μεταξύ 1:5 μεταξύ καφέ νάνων και κανονικών άστρων.
Ωστόσο, ο αστρονόμος Todd Henry από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο στην Ατλάντα είναι επικριτικός στο συμπέρασμα της νέας έρευνας. «Νομίζω ότι είναι πρόωρο», λέει ο Todd Henry, ο οποίος υποψιάζεται ότι πολλοί από τους καφέ νάνους που έχει βρει το WISE  είναι πιο μακριά από τη Γη από αυτό που νομίζουμε. Αυτό θα σημαίνει ότι είναι λιγότεροι από ό, τι οι ερευνητές υπολόγισαν, πιστεύει ο Henry και ο λόγος του καφέ νάνων προς τα κανονικά αστέρια θα μπορούσε να είναι ανάμεσα στο 1:5 και 1:20.

Πηγή

Πόσο μεγάλη είναι η ζώνη αστεροειδών;

Η ζώνη των αστεροειδών είναι μια περιοχή πλάτους 180 εκατομμυρίων χιλιομέτρων μεταξύ του Άρη και του Δία, στην οποία βρίσκονται συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι αστεροειδείς.
Οι τροχιές των περισσότερων αστεροειδών είναι σχετικά κυκλικές και το επίπεδο της τροχιάς τους βρίσκεται κοντά στο επίπεδο της εκλειπτικής, αν και υπάρχουν αρκετοί που το επίπεδο τροχιάς τους μπορεί να παρεκκλίνει μέχρι και 30 μοίρες.
Οι παρεκκλίσεις αυτές οφείλονται, μεταξύ άλλων, στις συγκρούσεις μεταξύ των αστεροειδών. Μέχρι τώρα οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει πάνω από μισό εκατομμύριο αστεροειδείς, αλλά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι.
Ωστόσο δεν είναι στριμωγμένοι και οι αποστάσεις μεταξύ τους είναι αρκετά μεγάλες.


Πηγή

To «μοριακό» σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων

Δημιουργήθηκε το μικρότερο logo στον κόσμο με συνθετική οργανική χημεία
To «μοριακό» σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων
Το Ολυμπιοκένιο

Διεθνής ομάδα ερευνητών δημιούργησε ένα συνθετικό χημικό μόριο το οποίο αναπαριστά το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το μόριο με τους ολυμπιακούς κύκλους είναι 100 χιλιάδες φορές πιο λεπτό από μια ανθρώπινη τρίχα και είναι το μικρότερο logo που έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα.

Το μοριακό Ολυμπιακό σήμα δημιούργησαν επιστήμονες της Βασιλικής Εταιρίας Χημείας της Βρετανίας, του Πανεπιστημίου Warwick στο Κόβεντρι και του τμήματος ερευνών της IBM στη Ζυρίχη. Το νέο μόριο που έλαβε την ονομασία «Ολυμπικένιο», είναι τόσο μικρό που ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ληφθεί μια εικόνα του ακόμη και με τα πιο ισχυρά μικροσκόπια. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τέτοιου είδους συνθετικά μόρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία μιας νέας γενιάς φωτοβολταϊκών κυττάρων ή πηγών φωτισμού όπως οι φωτοδίοδοι LED.

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

«Διαστημική» διάγνωση της οστεοπόρωσης

Ερευνητές της ΝΑSΑ ανέπτυξαν τεστ πρώιμης ανίχνευσης της νόσου.
«Διαστημική» διάγνωση της οστεοπόρωσης
Οι αστροναύτες χάνουν οστική μάζα εξαιτίας της μικροβαρύτητας, εξ ου και το ενδιαφέρον της NASA για έγκαιρη διάγνωση της νόσου
 
Ένα νέο τεστ το οποίο επιτρέπει την διάγνωση της οστεοπόρωσης μόλις αυτή αρχίσει να εκδηλώνεται ανέπτυξαν ερευνητές της ΝΑSΑ. Το τεστ βασίζεται στην ανίχνευση μικροποσοτήτων ασβεστίου στα ούρα και οι λεπτομέρειες της πρώτης εφαρμογής του δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση PNAS. 

Τεστ ισοτόπων ασβεστίου
Η NASA  ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την οστεοπόρωση καθώς η μικροβαρύτητα του διαστήματος προκαλεί απώλεια της οστικής μάζας των αστροναυτών. Σύμφωνα με το άρθρο των επιστημόνων της, διαφορετικά άτομα ασβεστίου προκύπτουν από την απώλεια του οστικού ιστού, και καθένα από αυτά φέρει διαφορετικό αριθμό νετρονίων. Η ισορροπία αλλά και η αφθονία των διαφορετικών ισοτόπων ασβεστίου μεταβάλλεται τόσο όταν τα οστά συντίθενται όσο και όταν αποσυντίθενται. Οι μετρήσιμες αυτές μεταβολές επιτρέπουν στους ερευνητές να αξιολογήσουν την απώλεια της οστικής μάζας ακόμη και στα πρώτα στάδιά της.

Διαγνωστική ευαισθησία
Προκειμένου να διερευνήσουν την διακριτική ικανότητα  της τεχνικής τους, οι ερευνητές τη δοκίμασαν σε 12 υγιείς εθελοντές από τους οποίους ζήτησαν να παραμείνουν στο κρεβάτι για 30 ημέρες. (Η παρατεταμένη παραμονή στο κρεβάτι προκαλεί μείωση της οστικής μάζας). Διαπίστωσαν ότι η τεχνική τους επέτρεπε την διάγνωση της απώλειας της οστικής μάζας μόλις μετά από μια εβδομάδα παραμονής των εθελοντών στο κρεβάτι, πολύ νωρίτερα από τις υπάρχουσες τεχνικές.
Το επόμενο βήμα των επιστημόνων είναι να εξετάσουν τις διαγνωστικές ικανότητες της τεχνικής τους σε διαγνωσμένους ασθενείς με οστεοπόρωση. Όπως δε εκτιμούν, πιθανότατα η τεχνική τους θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για τη διάγνωση της οστεοπόρωσης, αλλά και για την παρακολούθηση της εξέλιξης οποιασδήποτε ασθένειας η οποία προκαλεί απώλεια οστικής μάζας, όπως παραδείγματος χάριν ο καρκίνος.

Πηγή

Μειωμένη ικανότητα ακοής μετά τις συναυλίες παρουσιάζουν οι έφηβοι

Το 72% των εφήβων που συμμετείχαν σε μια μελέτη παρουσίασαν μειωμένη ικανότητα ακοής μετά από έκθεσή τους σε ποπ - ροκ συναυλίας γνωστής τραγουδίστριας.


Η M. Jennifer Derebery, σε συνεργασία με το House Research Institute, εξέτασαν την ακοή των εφήβων πριν και μετά της συναυλίας και παρουσίασε τα αποτελέσματα στο American Otologic Society. Η απώλεια ακοής που μπορεί μα προκύψει μετά από μια ποπ - ροκ συναυλία δεν είναι πιθανό να είναι μόνιμη. Ονομάζεται "προσωρινή μετατόπιση ορίου" και συνήθως εξαφανίζεται μέσα σε 16 με 48 ώρες, όπου η ακοή ενός ανθρώπου επιστρέφει στο κανονικό επίπεδο.

«Οι έφηβοι πρέπει να καταλάβουν ότι μια μεμονωμένη έκθεση σε δυνατό θόρυβο σε μια συναυλία ή η συχνή χρήση ηλεκτρικών συσκευών μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ακοής», δήλωσε η M. Jennifer Derebery, η επικεφαλής συγγραφέας και γιατρός. «Με την πολλαπλή έκθεση σε θόρυβο άνω των 85 ντεσιμπέλ, τα μικροσκοπικά τριχωτά κύτταρα στο αυτί, μπορεί να σταματήσουν να λειτουργούν σωστά και η απώλεια ακοής να γίνει μόνιμη.»

Για αυτή τη μελέτη, δόθηκαν σε 29 εφήβους εισιτήρια για μια ροκ συναυλία. Για να εξασφαλιστεί ένα παρόμοιο επίπεδο στην έκθεση θορύβου για τους εφήβους, υπήρχαν δύο μπλοκ των θέσεων σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Οι θέσεις βρίσκονταν σε μπροστινό σημείο στη σκηνή μεταξύ 15ης και 18ης σειράς.

 

Για τη συμμετοχή των εφήβων στη μελέτη αυτή χρειάστηκε γονική συναίνεση. Τονίστηκε στους εφήβους η σημασία της χρήσης των ωτοασπίδων. Στη συνέχεια οι ερευνητές πρότειναν στους εφήβους να φορέσουν τις ωτοασπίδες, όμως μόνο τρεις επέλεξαν να τις χρησιμοποιήσουν.

Τρεις ενήλικοι ερευνητές κάθισαν μαζί με τους εφήβους. Χρησιμοποιώντας ένα βαθμονομημένο μετρητή πίεσης ήχου, κατέγραψαν 1.645 μετρήσεις κατά τη διάρκεια της τρίωρης συναυλίας. Τα επίπεδα ήχου ξεκινούσαν από 82 με 110 ντεσιμπέλ, με μέσο όρο 98,5 ντεσιμπέλ. Η μέση στάθμη ήταν μεγαλύτερη από 100 ντεσιμπέλ στα 10 από τα 26 τραγούδια.

To επίπεδο των ντεσιμπέλ στη συναυλία ξεπέρασε τα επιτρεπόμενα όρια που έχει ορίσει το Occupational Safety and Health Administration στον εργασιακό χώρο. Στη συναυλία το όριο αυτό (85 ντεσιμπέλ) ξεπεράστηκε για 30 λεπτά. Συγκεκριμένα, το 1/3 των εφήβων που συμμετείχαν στη μελέτη, παρουσίασαν μια προσωρινή μετατόπιση που δε θα ήταν επιτρεπτή σε ένα εργασιακό χώρο.

Μετά τη συναυλία, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων, παρουσίασαν μια σημαντική μείωση σε μια ακουστική δοκιμή. Αυτή η εξέταση ελέγχει τη λειτουργία των μικροσκοπικών τριχωτών κυττάρων στο εσωτερικό του αυτιού που είναι γνωστό ότι είναι το πιο ευαίσθητο όργανο αυτιού σε ενδεχόμενη βλάβη από τη συχνή έκθεση σε δυνατό θόρυβο. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το όργανο, για τη φυσιολογική μας ακοή και τη δυνατότητα να ακούμε χαμηλά επίπεδα ήχου και τη δυνατότητα να κατανοούμε ομιλίες κυρίως σε θορυβώδη περιβάλλοντα. Με την έκθεση σε θορύβους, τα τριχωτά κύτταρα παρουσιάζουν μια μείωση στην ικανότητα να λειτουργούν, η οποία μπορεί αργότερα να ανακαμφθεί. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι με την επαναλαμβανόμενη έκθεση σε δυνατό θόρυβο τα μικροσκοπικά αυτά κύτταρα μπορούν να υποστούν μόνιμη βλάβη.

 

Το 53,6% των εφήβων δήλωσαν ότι δεν άκουγαν το ίδιο καλά στο τέλος της συναυλίας. Το 25% των συμμετεχόντων, ανέφεραν ότι κατά τη διάρκεια τη συναυλίας παρατήρησαν βούισμα ή κουδούνισμα στα αυτιά, που δεν είχαν πριν την έναρξη της συναυλίας.

Οι ερευνητές ανησυχούν ιδιαίτερα, γιατί στην πιο πρόσφατη έρευνα που έγινε για την υγεία στις Ηνωμένες Πολιτείες που έγινε το 2005 - 2006, όπου το 20% των εφήβων βρέθηκαν να έχουν υποστεί τουλάχιστον ελαφρά απώλεια ακοής, ποσοστό το οποίο αυξήθηκε κατά 31%  από την τελευταία παρόμοια έρευνα που έγινε το 1988-1994.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν σαφώς ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες για να καθοριστεί αν οι κατευθυντήριες γραμμές για την έκθεση στο θόρυβο πρέπει να αναθεωρηθούν για τους εφήβους. Βέβαια, χρειάζονται περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν η ακοή των εφήβων είναι πιο ευαίσθητη στο θόρυβο σε σχέση με τους ενηλίκους.

«Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να διασφαλιστεί το επίπεδο ήχου στις συναυλίες ώστε να μην μπορεί να προκαλέσει απώλεια ακοής ούτε νευρολογικές βλάβες στους εφήβους ούτε στους ενήλικες», δήλωσε η Derebery. «Μόνο 3 από του 29 εφήβους δέχτηκαν να χρησιμοποιήσουν ωτοασπίδες, παρόλο που τους ενθάρρυναν να τις χρησιμοποιήσουν. Πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτή είναι η τυπική συμπεριφορά των εφήβων ακροατών, για αυτό έχουμε την ευθύνη να διατηρούμε τα επίπεδα θορύβου σε ασφαλέστερα επίπεδα θορύβου.»

Οι ερευνητές πρότειναν στους εφήβους και στους νεαρούς ενήλικες να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην προστασία της ακοής τους χρησιμοποιώντας πολλές εφαρμογές που υπάρχουν στα  smartphones για τη μέτρηση ήχου. Οι μετρητές ήχου μπορούν να δώσουν μια πρόχειρη εκτίμηση του επιπέδου θορύβου που επιτρέπουν σε κάποιον να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να προστατέψει την ακοή του, όπως για παράδειγμα να φορέσουν ωτοασπίδες.

Επιπλέον, η Derebery και οι συγγραφείς της έρευνας θα επιθυμούσαν οι προωθητές συναυλιών καθώς και οι ίδιοι οι μουσικοί να λάβουν μέτρα για τη μείωση του επιπέδου ήχων, καθώς και να ενθαρρύνουν τους νέους θεατές των συναυλιών να χρησιμοποιούν ωτοασπίδες.

Πηγη

Ο πιο μακρινός ωκεανός στο ηλιακό μας σύστημα

Μια νέα ημέρα ξημερώνει για τον Τρίτωνα. Πρόκειται να είναι μεν ψυχρή, σαν τις προηγούμενες. Και αυτό συνέβη αφότου το φεγγάρι εγκαταστάθηκε στη σημερινή του τροχιά γύρω από τον Ποσειδώνα. Ακόμη και τα ηφαίστεια εδώ διασπείρουν κρύο αέρια και νερό σε υγρή μορφή και όχι καυτό μάγμα. Αλλά κάτω από την ψυχρή επιφάνεια, στη θερμοκρασία των -235 ° C, υπάρχει πιο γλυκός καιρός: ένας υγρός ωκεανός.

Triton
Με την πρώτη ματιά ο Τρίτωνας φαίνεται να είναι απλώς άλλο ένα παγωμένο φεγγάρι, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορεί η επιφάνειά του να αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από παγωμένο άζωτο και μεθάνιο, όμως το εσωτερικό του είναι ζεστό με ένα μεγάλο ωκεανό

Διάφορες μελέτες έχουν υποδείξει την παρουσία ενός υπόγειου ωκεανού στον Τρίτωνα, τον μυστηριώδη δορυφόρο του Ποσειδώνα. Όλες όμως χαρακτηρίστηκαν από την επιστημονική κοινότητα ως «πρόχειρες» και σημειωνόταν ότι όλες κατέληγαν στο συγκεκριμένο συμπέρασμα κάνοντας υπεραπλουστευμένες αναλύσεις και επεξεργασίες δεδομένων.

Γνωρίζουμε ότι ο Τρίτωνας όταν συνελήφθη στο παρελθόν από τον Ποσειδώνα (γιατί κυκλοφορούσε ελεύθερος) ξεκίνησε αρχικά εξαιρετικά επιμήκεις τροχιές. Αλλά καθώς αλληλεπιδρούσαν τα δύο σώματα ο Τρίτωνας γρήγορα σύρθηκε σε πιο κυκλικές τροχιές. Η διαδικασία αυτή ελευθέρωσε ενέργειας, που ζέστανε το φεγγάρι. Η άνοδος της θερμοκρασίας θα έλιωσε όχι μόνο τα παγωμένα εξωτερικά στρώματα του Τρίτωνα, αλλά και τον πυρήνα του πάχους 1.900 χιλιομέτρων.
Στη συνέχεια, απέκτησε τη σημερινή ψυχρή επιφάνεια του γιατί αν και η θέρμανση από την ραδιενεργό διάσπαση είναι μερικές τάξεις μεγαλύτερη από τη θερμότητα από τα παλιρροιακά φαινόμενα, η θερμότητα αυτή στον πυρήνα από μόνη της δεν μπορούσε να κρατήσει το εξωτερικό στρώμα ζεστό στα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του ηλιακού συστήματος.
Ο υγρός ωκεανός περιέχει μια ισχυρή δόση αμμωνίας, η οποία εμποδίζει το υγρό από το να καταψυχθεί, εκτός κι αν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους -90 °C. Έτσι, ενώ μπορεί να είναι ο πιο ακραίος ωκεανός στο ηλιακό σύστημα, δεν είναι και τόσο ψυχρός όσο οι λίμνες των υδρογονανθράκων στο φεγγάρι Τιτάνας του Κρόνου, όπου η θερμοκρασία είναι -180 °C.

Η προσομοίωση
Ερευνητές στις ΗΠΑ έκαναν τώρα όμως μια νέα προσομοίωση η οποία κρίνεται ως αξιόπιστη και επιβεβαιώνει την παρουσία του ωκεανού αποκαλύπτοντας μάλιστα και τα χαρακτηριστικά του.
Ο Saswata Hier-Majumder, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ μαζί με τον φοιτητή του Jodi Gaeman σχεδίασαν και πραγματοποίησαν μια προσομοίωση για να διαπιστωθεί αν τελικά μπορεί να υπάρξει ή όχι ένας ωκεανός κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Τρίτωνα.
Οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους διάφορα δεδομένα όπως παραδείγματος χάριν, τη ραδιενεργή αποσύνθεση των μετάλλων του πυρήνα, τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις του Τρίτωνα με τον Ποσειδώνα και άλλες κοσμικές και γεωλογικές διεργασίες που θερμαίνουν τον δορυφόρο και επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή.
Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Icarus.

Ο ωκεανός
Τα αποτελέσματα της προσομοίωσης ήταν εντυπωσιακά. Σύμφωνα με αυτά υπάρχει ένας ωκεανός κάτω από την επιφάνεια. Η προσομοίωση έδειξε ότι ο ωκεανός του Τρίτωνα είναι πλούσιος σε αμμωνία που είναι το συστατικό – «κλειδί» για την ύπαρξη του νερού σε υγρή μορφή σε αυτές τις συνθήκες. Η αμμωνία εμποδίζει το νερό να παγώνει ακόμη και σε θερμοκρασίες -90 βαθμών Κελσίου.
Όπως λοιπόν προκύπτει ο ωκεανός του Τρίτωνα είναι ο πιο μακρινός του ηλιακού μας συστήματος αλλά δεν είναι και το πιο ψυχρό υγρό περιβάλλον που υπάρχει μέσα σε αυτό. Μέχρι στιγμής τον τίτλο του πιο ψυχρού υγρού περιβάλλοντος κατέχουν οι λίμνες υδρογονανθράκων του Τιτάνα (του δορυφόρου του Κρόνου) η θερμοκρασία των οποίων υπολογίζεται στους -180 βαθμούς Κελσίου.

Ο Τρίτωνας
Η προέλευση του Τρίτωνα αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστήρια που εδώ και δεκαετίες προσπαθούν ανεπιτυχώς να λύσουν οι επιστήμονες. Αμερικανοί αστρονόμοι από τα πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και του Μέρυλαντ, ανέπτυξαν πριν από λίγα χρόνια μια θεωρία η οποία θεωρείται το πιο πιθανό σενάριο από όσα έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα.
Ο Τρίτωνας έχει μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από τον Πλούτωνα και η τροχιά του είναι η ακριβώς αντίθετη από τη φορά περιστροφής του Ποσειδώνα. Το μέγεθος και η τροχιά του δεν ακολουθούν κανένα συμβατό μοντέλο σχέσης μητρικού πλανήτη και δορυφόρου και οι επιστήμονες δεν μπορούν να δώσουν μια εξήγηση.
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία ο Τρίτωνας κυκλοφορούσε ελεύθερος στο διάστημα παρέα με ένα ακόμη, πολύ μικρότερο, πλανητοειδές. Όταν κάποια στιγμή τα δύο σώματα πέρασαν κοντά από τον Ποσειδώνα η βαρυτική έλξη του πλανήτη «συνέλαβε» τον Τρίτωνα μετατρέποντας τον σε δορυφόρο του ενώ ταυτόχρονα εξοστράκισε το μικρότερο σώμα στα βάθη του διαστήματος.

Πηγη

Με την Ελλάδα εκτός θα σώσει η Ευρωζώνη;

Ενα «οικοσύστημα» είναι και η ενωμένη Ευρώπη. Αν δεν αντιμετωπιστούν οι αδυναμίες του, οι αγορές-θηρευτές θα ορμήσουν στο επόμενο θύμα
Με την Ελλάδα εκτός θα σώσει η Ευρωζώνη;
Αν λείψει το κομματάκι της Ελλάδας, τί θα συμβεί στο παζλ της Ευρωζώνης;
Ενα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που αιωρούνται πάνω από την ελληνική κρίση είναι το αν η χώρα θα πρέπει να βγει από την ευρωζώνη, μια ακριβή λύση η οποία έχει ονομαστεί «Grexit». Θεωρητικά κάτι τέτοιο θα οδηγούσε την Ελλάδα στην επαναφορά του παλιού της νομίσματος, της δραχμής, προκειμένου να έλξει επενδύσεις και να αποκαταστήσει την ευημερία. Αλλά θα εμπόδιζε κάτι τέτοιο την εξάπλωση της κρίσης σε άλλες χώρες της ευρωζώνης όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία;
Οι επιστήμονες οι οποίοι εφαρμόζουν τους νόμους των φυσικών δικτύων (όπως, π.χ., είναι τα οικοσυστήματα) στα οικονομικά δίκτυα υποψιάζονται πως όχι. Το πρωτογενές πρόβλημα, λένε, είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι χτισμένη η ευρωζώνη. Και η έξοδος της Ελλάδας δεν θα το αλλάξει αυτό.
«Το ευρώ είναι ίσως ο χειρότερος πιθανός τρόπος για να δημιουργηθεί ένα σταθερό σύστημα» λέει ο George Sugihara του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps στη ΛαΧόγια της Καλιφόρνιας, ο οποίος είναι θεωρητικός των δικτύων και πρώην διευθυντής Επενδύσεων της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας (Deutsche Bank). Σύμφωνα με τον ειδικό, το κοινό νόμισμα αυξάνει την αλληλεξάρτηση μεταξύ των μελών, αλλά το καθένα από τα μέλη πρέπει να ανταποκριθεί ανεξάρτητα στη δική του οικονομική κατάσταση.
Οταν κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στη φύση, ολόκληρα δίκτυα εκτίθενται σε κίνδυνο από μέλη που συμπεριφέρονται αλλοπρόσαλλα, λέει ο Sugihara, και επέρχονται εξαφανίσεις ή κατάρρευση του οικοσυστήματος. Υπάρχουν τρεις επιλογές για τα οικονομικά δίκτυα προκειμένου να αποφύγουν μια τέτοια μοίρα: να σπάσουν την αλληλεξάρτηση, να θεσπίσουν αυστηρότερα ρυθμιστικά πλαίσια ή να χάσουν κάποια μέλη.
Εκ πρώτης όψεως τα παραπάνω σημαίνουν ότι η απώλεια της Ελλάδας θα βοηθούσε.  «Από την οπτική γωνία των δικτύων έχει νόημα να απομονώσει κανείς μια μονάδα η οποία βρίσκεται υπό κατάρρευση» λέει ο Μarten Scheffer του Πανεπιστημίου του Wageningen της Ολλανδίας, ο οποίος μελετά την επίδραση των δραστικών αλλαγών στα δίκτυα. Αλλά, όπως τονίζει ο ολλανδός ειδήμων, κάτι τέτοιο δεν θα βοηθούσε στον αληθινό κόσμο: όλα τα ευρωπαϊκά κράτη συνδέονται μεταξύ τους με δάνεια, είτε η Ελλάδα χρησιμοποιεί το ευρώ είτε όχι.
«Τα προβλήματα ξεπηδούν όταν μέρη του συστήματος είναι ανεξάρτητα κατά κάποιους τρόπους και εξαρτημένα κατά άλλους» λέει ο Yaneer Bar-Yam του New England Complex Systems Institute στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης. Ιδιαίτερα κακό είναι το να μοιράζεται κανείς τον κίνδυνο χωρίς να μοιράζεται τις αμυντικές οχυρώσεις. Οι χώρες της ευρωζώνης δανείζονται χρήματα ξεχωριστά εκδίδοντας εθνικά ομόλογα. Αυτό είχε ως συνέπεια το εθνικό χρέος της Ελλάδας να καταστεί ευάλωτο απέναντι σε επιθετικά επενδυτικά κεφάλαια που μείωσαν την αξία των ελληνικών ομολόγων και πυροδότησαν τη σημερινή κρίση.
Αντιθέτως, αν τα ομόλογα εκδίδονταν από την ευρωζώνη ως σύνολο, θα στηρίζονταν από ισχυρές οικονομίες όπως αυτή της Γερμανίας και θα καθιστούσαν τις αδύναμες λιγότερο ευάλωτες. Αλλά κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μεγαλύτερη οικονομική ενσωμάτωση απ' ό,τι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει τολμήσει.
Ο Bar-Yam πιστεύει ότι, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, ακόμη και αν η ευρωζώνη αποκόψει την Ελλάδα, τα επιθετικά επενδυτικά κεφάλαια απλώς θα χτυπήσουν την επόμενη πιο αδύνατη οικονομία θέτοντας την Ισπανία και την Πορτογαλία στη γραμμή του πυρός.
Δίκτυα όπως η ευρωζώνη μέσα στα οποία τα μέλη συνεργάζονται αλλά και ανταγωνίζονται είναι πιο ευάλωτα, λέει ο Jordi Bascompte του Donana Biological Station στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Οι παρατηρήσεις του σε τέτοια δίκτυα τόσο στον οικονομικό κόσμο όσο και στον φυσικό έχουν οδηγήσει στον εντοπισμό τρόπων με τους οποίους ο αριθμός των μελών που μπορεί να υποστηρίξει ένα δίκτυο μειώνεται. Αναλύοντας τα δεδομένα της ευρωζώνης θα μπορούσαμε να βρούμε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα σε ανταγωνισμό και συνεργασία έτσι ώστε να μπορούν να υποστηριχθούν όλα τα υπάρχοντα μέλη, λέει ο Bascompte και προσθέτει: «Η φύση είναι ένα παράδειγμα από το οποίο μπορούμε να διδαχθούμε».
Ο Guy Verhofstadt, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου και αρχηγός των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συμφωνεί. «Ούτε η Ελλάδα ούτε η Πορτογαλία ούτε η Ισπανία δημιουργούν την κρίση στην ευρωζώνη» λέει. Οπως και οι θεωρητικοί της οικονομίας, υποστηρίζει και αυτός τη συστημική επίλυση του προβλήματος: πιο στενά συντονισμένες οικονομικές στρατηγικές και ευρωομόλογα.

Πηγή

Ένα «γαλάζιο μάτι» επιπλέει στον ωκεανό!

Ο φωτογράφος Mohamed Sharif απαθανάτισε αυτό το απίστευτο «ανθρώπινο μάτι» να… επιπλέει στην ανοιχτή θάλασσα των Μαλδίβων, περιγράφοντας σε λίγες γραμμές την ανακάλυψή του: «Έχει πλήρη αμφιβληστροειδή και μια καταγάλανη ίριδα και έτσι όπως φαίνεται από ψηλά μοιάζει με ένα τεράστιο ανθρώπινο μάτι. Για το λόγο αυτό το ονόμασα Eye. Νομίζω ότι είναι μία από τις ωραιότερες εικόνες που έχω δει ποτέ. Η φύση έκανε και πάλι το θαύμα της, μαγνητίζοντας τα βλέμματα».

Ένα "γαλάζιο μάτι" στη μέση του ωκεανού!

Στην πραγματικότητα, βέβαια, το «μάτι» δεν είναι τίποτα άλλο από έναν κοραλλιογενή ύφαλο που βρίσκεται στην περιοχή, ο οποίος φαίνεται να «δανείζεται» ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Ή, ακόμη ένα παράδοξο σχήμα νησιού που τώρα δημιουργείται. Γιατί, όπως λέει και ο Mohamed: «Συχνά η γέννηση ενός νησιού κρύβει πολλά παράδοξα. Και πάντα το πιο ενδιαφέρον είναι το σχήμα που θα πάρει. Εδώ φαίνεται πως η φύση ξεπέρασε κάθε όριο…»!

Πηγή

Η εξέλιξη μέσα απο μια ...γραμμή!

Πως μπορούμε να καταλάβουμε την εξέλιξη μέσα από μια ...γραμμή;;;
Ο τυπάκος στο παρακάτω βίντεο κάνει ένα απλό πείραμα. Με την χρήση ενός tablet και με την βοήθεια κάποιων περαστικών, κάνει την εξέλιξη να φαντάζει σαν το πιο απλό πράγμα!
Δυστυχώς είναι στα αγγλικά το βιντεάκι χωρίς υπότιτλους. Γι' αυτό θέλει μια άλφα προσοχή αλλά αξίζει τον κόπο



Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!

Πως θα σας φαίνονταν αν το υπνοδωμάτιο σας έμοιαζε πολύ με ένα.. πειρατικό καράβι; Το ίδιο και σε εμάς!!
Το εντυπωσιακό παιδικό δωμάτιο που θα σας δείξουμε σχεδιάστηκε από τον Steve Kuhl για ένα εξάχρονο αγόρι που λατρεύει τους «Πειρατές της Καραϊβικής».
Το δωμάτιο είναι εξοπλισμένο με μια γέφυρα που οδηγεί κατά μήκος του τοίχου στο πλοίο. Ο μικρός πειρατής μπορεί πολύ γρήγορα να φύγει από το καράβι του, αν η μάχη δεν τον ευνοεί ή το φαγητό είναι έτοιμο, απλά κατεβαίνοντας το σχοινί που οδηγεί στο ντουλάπι κάτω από την καμπίνα του.
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!
Το ωραιότερο παιδικό δωμάτιο!

Πηγή

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Οδεύει ο κόσμος προς την κατάρρευση;

Πριν από σαράντα χρόνια μια μελέτη είχε προειδοποιήσει ότι έπρεπε να μειώσουμε την ανάπτυξη για να αποφύγουμε την παγκόσμια κατάρρευση

Οδεύει ο κόσμος προς την κατάρρευση;

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μια ομάδα νεαρών επιστημόνων αποφάσισε να διερευνήσει το μέλλον μας. Τα ευρήματά τους συγκλόνισαν μια ολόκληρη γενιά και ίσως σήμερα να είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Το ερώτημα στο οποίο προσπάθησε να απαντήσει η ομάδα ήταν το εξής: τι θα συνέβαινε αν ο πληθυσμός και η βιομηχανική δραστηριότητα του πλανήτη εξακολουθούσαν να αναπτύσσονται ταχέως; Θα μπορούσε η ανάπτυξη να συνεχιστεί επ’ άπειρον ή θα φθάναμε σε κάποιο όριο κάποια στιγμή; Την εποχή εκείνη ελάχιστοι πίστευαν ότι υπήρχαν όρια στην ανάπτυξη – ορισμένοι οικονομολόγοι εξακολουθούν να μην το πιστεύουν ακόμη σήμερα. Και όσοι όμως αποδέχονταν ότι σε έναν πεπερασμένο πλανήτη θα πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια, θεωρούσαν ότι η ανάπτυξη απλώς θα σταθεροποιηθεί όταν φθάσει σε αυτά.
Οι αντιλήψεις αυτές ωστόσο βασίζονταν κατά κύριο λόγο στην εικοτολογία και στην ιδεολογία. Οι νεαροί επιστήμονες προσπάθησαν να υιοθετήσουν μια πιο σχολαστική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για να διερευνήσουν τα πιθανά σενάρια του μέλλοντος. Το σοκαριστικό ήταν ότι οι προσομοιώσεις που έκαναν όχι μόνο δεν διαπίστωναν ότι η ανάπτυξη θα συνεχιζόταν επ’ άπειρον ή έστω ότι θα έμενε σταθερή αλλά επιπλέον έδειχναν ότι κατά πάσα πιθανότητα η ραγδαία άνοδος θα ακολουθούνταν από άτακτη πτώση: μια απότομη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, της παραγωγής τροφίμων και του πληθυσμού. Με άλλα λόγια μια κατάρρευση του παγκόσμιου πολιτισμού.
Τα εκρηκτικά αυτά συμπεράσματα δημοσιεύθηκαν το 1972 σε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «The Limits of Growth». Το βιβλίο έγινε αμέσως μπεστ σέλερ και προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις οι οποίες επισκίασαν και διαστρέβλωσαν αυτά που στην πραγματικότητα έλεγε. Για παράδειγμα, θεωρείται ευρέως ότι το «Limits» προέβλεπε κατάρρευση ως το 2000, ωστόσο δεν ισχυριζόταν πουθενά κάτι τέτοιο. Τι έλεγε λοιπόν στα αλήθεια; Και, 40 χρόνια μετά, ποια σχέση έχουν οι προβολές του με τη σημερινή πραγματικότητα;
Το πρώτο που θα μπορούσατε να ρωτήσετε είναι γιατί να εξετάσουμε ένα μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε σε μια εποχή που οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ήταν μεγαλύτεροι από το ψυγείο σας αλλά λιγότερο ισχυροί από το κινητό σας. Στο κάτω κάτω σήμερα δεν θα πρέπει να υπάρχουν πιο εξελιγμένα μοντέλα; Και όμως, από πολλές απόψεις, ακόμη δεν έχουν γίνει σημαντικές βελτιώσεις στο World3, το σχετικά απλό μοντέλο στο οποίο βασίστηκε το «Limits». «Αν σκεφθείτε την αλλαγή τόσο στις επιστημονικές όσο και στις υπολογιστικές δυνατότητες από το 1972 είναι απίστευτο το ότι έχουν γίνει τόσο πολύ λίγες προσπάθειες βελτίωσης αυτής της δουλειάς» λέει ο Γιανίρ Μπεν-Γιαμ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Σύνθετων Συστημάτων της Νέας Αγγλίας στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης.
Αυτό σε έναν βαθμό οφείλεται στη θύελλα των αντιδράσεων που προκάλεσε το βιβλίο. «Εξαιτίας τους κόπηκε η όρεξη των ερευνητών για παγκόσμια μοντέλα» λέει ο Ρόμπερτ Χόφμαν της WhatIf Technologies του Καναδά, η οποία αναπτύσσει μοντέλα σχετικά με τους πόρους για εταιρείες και κυβερνήσεις κρατών. «Σήμερα, με την πετρελαϊκή κορύφωση, την κλιματική αλλαγή και την αποτυχία των συμβατικών οικονομικών, το ενδιαφέρον έχει ανανεωθεί». Αρκετοί ερευνητές άλλωστε θεωρούν ότι το World3 εξακολουθεί να αποτελεί το καλύτερο μοντέλο που διαθέτουμε σήμερα. Οι ομάδες του κ. Χόφμαν και του κ. Μπεν-Γιαμ προσπαθούν τώρα να βρουν καλύτερες εκδοχές.
Το World3 αναπτύχθηκε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Η ομάδα πήρε όλα τα γνωστά στοιχεία σχετικά με τον παγκόσμιο πληθυσμό, τη βιομηχανία και τους πόρους που υπήρχαν από το 1900 ως το 1972 και τα χρησιμοποίησε για να αναπτύξει ένα σύνολο εξισώσεων που περιέγραφαν πώς οι παράμετροι αυτές επηρέαζαν η μια την άλλη. Βασιζόμενο σε διάφορες προσαρμόσιμες υποθέσεις, όπως η ποσότητα των μη ανανεώσιμων πόρων, το μοντέλο πρόβαλλε αυτό που θα μπορούσε να συμβεί τον επόμενο αιώνα.

Σαν μια μπάλα που εκτοξεύεται
Η ομάδα παρομοιάζει τη δουλειά της με τη διερεύνηση του τι συμβαίνει όταν κάποιος πετάει μια μπάλα προς τα πάνω. Το World3 είχε ως στόχο να αποκαλύψει τη γενική συμπεριφορά – δηλαδή το ότι η μπάλα θα πάει προς τα πάνω αλλά μετά θα αρχίσει να πέφτει – και όχι να κάνει ακριβείς προβλέψεις, όπως το πόσο ψηλά θα φθάσει η μπάλα ή το πού και πότε θα πέσει. «Κανένα από αυτά τα αποτελέσματα του υπολογιστή δεν αποτελεί πρόβλεψη» προειδοποιούσε επανειλημμένως το βιβλίο.
Υποθέτοντας ότι τα πράγματα θα συνεχίζονταν με τον ίδιο τρόπο το World3 προέβλεπε ότι ο πληθυσμός και η βιομηχανία θα αυξάνονταν αρχικά με γεωμετρική πρόοδο. Σε κάποια στιγμή ωστόσο η ανάπτυξη θα άρχιζε να επιβραδύνεται και σύντομα θα σταματούσε εντελώς καθώς οι πόροι θα σπάνιζαν, η ρύπανση θα εκτοξευόταν στα ύψη και τα τρόφιμα θα περιορίζονταν. «Το “Limits” έλεγε ότι το ανθρώπινο οικολογικό αποτύπωμα δεν μπορεί να συνεχίσει να αυξάνεται επ’ αόριστον επειδή ο πλανήτης Γη είναι φυσικά περιορισμένος» λέει ο Γιόργκεν Ράντερς της Νορβηγικής Σχολής Μάνατζμεντ στο Οσλο, ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου.
Επιπλέον, αντί να σταθεροποιούνται στα ανώτατα επίπεδα ή να ταλαντεύονται γύρω από αυτά, σε όλες σχεδόν τις προβολές ο πληθυσμός και η βιομηχανία περνούν σε απότομη πτώση από τη στιγμή που θα φθάσουν στην κορύφωσή τους. «Αν οι παρούσες τάσεις στον παγκόσμιο πληθυσμό, την εκβιομηχάνιση, τη ρύπανση, την παραγωγή τροφίμων και την εξάντληση των πόρων συνεχιστούν αμετάβλητες, θα φθάσουμε τα όρια της ανάπτυξης σε αυτόν τον πλανήτη μέσα στα επόμενα 100 χρόνια. Το πιθανότερο αποτέλεσμα θα είναι μια ξαφνική και μάλλον ανεξέλεγκτη πτώση τόσο στον πληθυσμό όσο και στο δυναμικό της βιομηχανίας» προειδοποιούσε το βιβλίο.

Καταστρεπτικές καθυστερήσεις
Αυτό ήταν απρόσμενο και σοκαριστικό. Γιατί η παγκόσμια οικονομία να καταρρεύσει αντί να σταθεροποιηθεί; Στο World3 αυτό συνέβαινε εξαιτίας των πολύπλοκων αναδράσεων ανάμεσα στα διάφορα παγκόσμια υποσυστήματα όπως η βιομηχανία, η υγεία και η γεωργία. Περισσότερη βιομηχανική παραγωγή σήμαινε περισσότερα χρήματα για δαπάνες στη γεωργία και την υγειονομική περίθαλψη, αλλά επίσης και περισσότερη ρύπανση, η οποία θα έβλαπτε την υγεία και την παραγωγή τροφίμων. Επίσης, το πιο σημαντικό, όπως λέει ο κ. Ράντερς, στον πραγματικό κόσμο υπάρχουν καθυστερήσεις ώσπου τα όρια να γίνουν κατανοητά, οι θεσμοί να αναλάβουν δράση ή τα μέτρα θεραπείας να αποδώσουν. Αυτές οι καθυστερημένες αντιδράσεις συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα του World3. Το μοντέλο κατέρρευσε επειδή οι υποθετικοί άνθρωποί του δεν ανταποκρίθηκαν στα συσσωρευόμενα προβλήματα προτού τα βασικά συστήματα υποστήριξης, όπως η καλλιεργήσιμη γη και τα οικοσυστήματα, υποστούν βλάβη.
Αντίθετα, συνέχισαν να καταναλώνουν και να ρυπαίνουν πέρα από τον βαθμό που ο κόσμος του μοντέλου μπορούσε να υποστηρίξει. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν φούσκα και το «Limits» αποκαλούσε υπέρβαση των ορίων. Οι επιπτώσεις αυτών των καθυστερήσεων στην αντίδραση ήταν «το θεμελιώδες επιστημονικό μήνυμα» της μελέτης, λέει ο κ. Ράντερς. Οι επικριτές, αλλά ακόμη και οι υπέρμαχοι της μελέτης, προσθέτει, δεν έπιασαν αυτό το μήνυμα.

Πώς θα αποφύγουμε την καταστροφή;
Το άλλο μήνυμα που χάθηκε ήταν ότι το «Limits» μιλούσε για το πώς η καταστροφή μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν έλεγε ότι η ανθρωπότητα ήταν καταδικασμένη. Στις προσομοιώσεις όπου η ανάπτυξη του πληθυσμού και η βιομηχανία περιορίζονταν, η ανάπτυξη πράγματι έμενε στάσιμη αντί να καταρρεύσει – στο λεγόμενο σενάριο της σταθεροποίησης.
Λίγοι ωστόσο το είδαν έτσι. Αντίθετα το βιβλίο δέχθηκε επιθέσεις από όλες τις πλευρές. Οι δριμύτερες έγιναν από τους οικονομολόγους οι οποίοι υποστήριξαν ότι υποτίμησε τη δύναμη των τεχνολογικών «θεραπειών» που οι άνθρωποι οπωσδήποτε θα επινοούσαν. Καθώς οι πόροι θα μειώνονταν, για παράδειγμα, θα ανακαλύπταμε άλλους ή θα αναπτύσσαμε εναλλακτικές.
Ωστόσο η ομάδα είχε εξετάσει και αυτό το ενδεχόμενο. Σε κάποιες προβολές είχαν δώσει στο World3 απεριόριστη, μη ρυπογόνο πυρηνική ενέργεια διπλασιάζοντας παράλληλα τα αποθέματα των οικονομικά εκμεταλλεύσιμων μη ανανεώσιμων πόρων. Και πάλι, ο πληθυσμός κατέρρευσε όταν η βιομηχανική ρύπανση εκτοξεύθηκε στα ύψη. Στη συνέχεια πρόσθεσαν επίσης μείωση της ρύπανσης κατά τέσσερις φορές: εδώ η κατάρρευση επήλθε όταν δεν υπήρχε πλέον καλλιεργήσιμη γη.
Σε αυτό το σενάριο η βελτίωση της απόδοσης των καλλιεργειών και του ελέγχου των γεννήσεων βοηθούσε. Υστερα όμως «χτυπούσε» η διάβρωση του εδάφους και η ρύπανση που προκαλούσε η συνεχόμενη άνοδος της βιομηχανίας. Ο,τι και αν έκαναν οι ερευνητές για να εξασφαλίσουν την επάρκεια των πόρων ή να μειώσουν τη ρύπανση, η γεωμετρικά αυξανόμενη ανάπτυξη απλώς παρατεινόταν ώσπου τελικά εξουδετέρωνε τα μέτρα θεραπείας. Μόνον όταν η αύξηση του πληθυσμού και της βιομηχανίας περιορίζονταν και όλα τα τεχνολογικά μέτρα θεραπείας εφαρμόζονταν το σύστημα σταθεροποιούνταν σε μια σχετική ευημερία.
Το σημαντικό είναι ότι η υπέρβαση των ορίων και η κατάρρευση επέρχονταν αργά ή γρήγορα στο World3 ακόμη και όταν υιοθετούνταν οι πιο αισιόδοξες υποθέσεις – σχετικά π.χ. με τα πετρελαϊκά αποθέματα. «Η γενική συμπεριφορά της υπέρβασης των ορίων παραμένει η ίδια ακόμη και όταν γίνονται μεγάλες αλλαγές σε πολλές παραμέτρους» λέει ο Γκράχαμ Τέρνερ του Εργαστηρίου Επιστημών των Οικοσυστημάτων CSIRO στο Κρέις της Αυστραλίας.

Σύγχυση και παραπληροφόρηση
Αυτό δεν έπεισε εκείνους οι οποίοι πίστευαν ότι η τεχνολογία μπορούσε να διορθώσει όλα τα προβλήματα. Με την τόσο έντονη κριτική που ασκήθηκε, επικράτησε η ιδέα ότι το «Limits» καταρρίφθηκε επιστημονικά. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη ποτέ. Και σε αυτό δεν ευθύνεται μόνο η σύγχυση. «Η παρανόηση ενισχύθηκε από μια εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης παρόμοια με αυτή που καταφέρεται σήμερα εναντίον της Κλιματολογίας» λέει ο Ούγκο Μπάρντι του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, συγγραφέας ενός βιβλίου που κυκλοφόρησε πρόσφατα σχετικά με το «Limits».
Ενας από τους πλέον διαδεδομένους μύθους είναι ότι το «Limits» προέβλεψε την κατάρρευση ως το 2000. Ωστόσο δεν έκανε κάτι τέτοιο. Οταν ο Μάθιου Σίμονς, κορυφαίος τραπεζίτης της πετρελαϊκής βιομηχανίας, διάβασε τελικά το βιβλίο στη δεκαετία του 1990 διαπίστωσε με έκπληξη ότι καμία από τις λανθασμένες προβλέψεις που είχε ακούσει δεν υπήρχε σε αυτό. Αντιθέτως είδε ότι η αύξηση του πληθυσμού και της ενέργειας σε γενικές γραμμές συνέπιπταν με τη μέση προβολή των ερευνητών. Αλλες πρόσφατες επανεκτιμήσεις κατέληξαν σε ανάλογα συμπεράσματα. Το 2008, για παράδειγμα, ο κ. Τέρνερ έκανε μια λεπτομερή στατιστική ανάλυση της πραγματικής ανάπτυξης με τα σενάρια του «Limits». Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ως τώρα η πραγματικότητα ταιριάζει πολύ με τη μέση προβολή του World3.

Πού ακριβώς βρισκόμαστε;
Σημαίνει αυτό ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη βιομηχανική κατάρρευση και τον γενικό όλεθρο; Οχι απαραίτητα. Μια ματιά στις καμπύλες του κ. Τέρνερ δείχνει ότι ακόμη δεν έχουμε φθάσει στο στάδιο όπου η μέση προβολή προβλέπει κάτι τέτοιο – αργότερα αυτόν τον αιώνα.
Στο μοντέλο η υπέρβαση του ορίου και η κατάρρευση έπονται της γεωμετρικά αυξανόμενης ανάπτυξης. Η γεωμετρική ανάπτυξη αρχίζει μοιάζοντας ακριβώς με τη γραμμική ανάπτυξη, λέει ο κ. Μπαρ-Γιαμ: μόνο αργότερα η καμπύλη της γεωμετρικής προόδου αρχίζει να ανεβαίνει στον ουρανό. Υστερα από μόνο 40 χρόνια δεν μπορούμε ακόμη να πούμε αν η ανάπτυξη είναι γραμμική ή γεωμετρική.Ηδη, όπως λέει ο ερευνητής, γνωρίζουμε ότι το μέλλον θα είναι διαφορετικό υπό μια παράμετρο, αυτή της αύξησης του πληθυσμού, καθώς ο πραγματικός ρυθμός των γεννήσεων μειώθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό από εκείνον που προέβλεπαν οι εκτιμήσεις την εποχή που έγινε το μοντέλο. Ωστόσο η ομάδα του «Limits» επανέλαβε το 2005 μια μελέτη με το World3 στην οποία συμπεριέλαβε τα νέα δεδομένα στη μείωση των γεννήσεων. Εκτός από το σενάριο της σταθεροποίησης, το μοντέλο και πάλι κατέρρεε.
«Σημαίνει η αντιστοιχία με την πραγματικότητα ότι το μοντέλο μας ευσταθεί; Φυσικά όχι» έγραψαν οι επιστήμονες. «Δείχνει όμως ότι τα συμπεράσματά μας εξακολουθούν σήμερα να χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής».
Και έτσι είναι. Σαράντα χρόνια μετά τη δημοσίευσή του ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο αν το «Limits» είχε δίκιο, δεν έχει όμως αποδειχθεί και ότι έκανε λάθος. Αντί να δηλώνουμε ότι είμαστε καταδικασμένοι ή να διακηρύσσουμε ότι η τεχνολογία θα μας σώσει θα πρέπει να διερευνήσουμε και να κατανοήσουμε περισσότερο το μέλλον. Επίσης πρέπει να εφαρμόσουμε αυτή την κατανόηση. Το σημαντικότερο μήνυμα του «Limits» ήταν ότι όσο περισσότερο αγνοούμε τα προβλήματα που προκαλεί η ανάπτυξη τόσο δυσκολότερο θα είναι να τα ξεπεράσουμε.

Πηγή

Ξεπερνά κάθε υπολογισμό η μόλυνση στη Φουκουσίμα

Η ποσότητα ραδιενεργών υλικών που εκλύθηκε τις πρώτες ημέρες μετά το πυρηνικό ατύχημα στη μονάδα Ντάιτσι της Φουκουσίμα ήταν δυόμιση φορές μεγαλύτερη από την αρχική εκτίμηση των ιαπωνικών Αρχών, αποκάλυψε η Εταιρεία Ηλεκτρισμού του Τόκυο (Tepco), διαχειρίστρια εταιρεία του κατεστραμμένου εργοστασίου.

foukousima 
Η Tepco ανακοίνωσε την Πέμπτη 24 Μαΐου πως η τήξη τριών αντιδραστήρων απελευθέρωσε 900.000 τεραμπεκερέλ ραδιενεργών ουσιών στην ατμόσφαιρα το Μάρτιο του 2011.

Το πυρηνικό ατύχημα ακολούθησε το σεισμό και το τσουνάμι της 11ης του ίδιου μήνα.
Ειδικότερα, η τελευταία εκτίμηση κάνει λόγο για ποσότητα ιωδίου-131 πολύ μεγαλύτερη από τις πρώτες προβλέψεις.
Το ιώδιο-131 είναι μια ταχέως διασπώμενη χημική ουσία που παράγεται από τη σχάση των ατόμων στην καρδιά του πυρηνικού αντιδραστήρα.  Έχει περίοδο ημιζωής οκτώ ημερών και προκαλεί καρκίνο του θυρεοειδούς.
Οι επιπτώσεις του πυρηνικού ατυχήματος στη Φουκουσίμα είναι ακόμα δύσκολο να αξιολογηθούν. Παρότι πολλές περιοχές κοντά στην πυρηνική μονάδα εκκενώθηκαν αρκετοί άνθρωποι διαμένουν σε σημεία όπου τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι πολύ υψηλότερα από το κανονικό.
Η Tepco επεσήμανε πως δεν μπόρεσε να εκτιμήσει ορθά εξαρχής την ποσότητα ραδιενέργειας που εκλύθηκε, καθώς οι αισθητήρες κοντά στο εργοστάσιο απενεργοποιήθηκαν εξαιτίας του ατυχήματος.

Πιστεύω εις ένα Ευρώ...

Πιστεύω εις ένα Ευρώ,
Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν ΔουΝουΤού και γης, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων.
Και εις ένα Κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ., τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή,
τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων.
δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα,
ομοούσιον τω ΔΝΤ, δι' ου τα πάντα οφείλετο.
Τον δι' ημάς τους χαχόλους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών
και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου και Μαργαρίτας του Ανδρέα
και πρωθυπουργήσαντα.
Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και ξεφτιλισθέντα.
Και ταξιδέψαντα στην Κόστα Ρίκα κατά τας γραφάς.
Και ανελθόντα εις τη σοσιαλισική διεθνή
και καθεζόμενον εκ δεξιών του Βλακός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης
κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της *******ς ουκ έσται τέλος.
Και εις τον Παπαδήμα τον Άγιον, τον Κύριον, τον φοροοποιόν, τον εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
το συν Πασόκ και ΝουΔού συγκυβερνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των εκδοτών.
Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και άποστολικήν Γερμανίαν.
Ομολογώ μνημόνιο εις άφεσιν χρεών.
Προσδοκώ κούρεμα ιδιωτών.
Κι οφειλή του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

«Εξυπνο» κορμάκι που δονείται

Ενα τεχνολογικά προηγμένο σύστημα το οποίο μέσω δονήσεων ειδοποιεί τους αθλητές ώστε να εκτελούν τις κινήσεις τους με μαθηματική ακρίβεια ανέπτυξαν οι ειδικοί του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, στη Βρετανία.
Το σύστημα MotivePro, όπως ονομάζεται, θα μπορούσε σύμφωνα με τους ειδικούς να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε αθλητές και αθλήτριες ενόργανης και ρυθμικής γυμναστικής, των οποίων η βαθμολογία ισορροπεί επάνω στη λεπτή γραμμή της ακρίβειας ως προς την εκτέλεση μιας άσκησης.
Η έξυπνη τεχνολογία βασίζεται σε μικροσκοπικούς αισθητήρες οι οποίοι ακουμπώντας το δέρμα του αθλητή συλλέγουν πληροφορίες γύρω από την κίνησή του. Σε συνδυασμό με ένα έξυπνο λογισμικό το σύστημα γνωρίζει το όριο μιας κίνησης. Ετσι, σε περίπτωση που ο χρήστης ξεφύγει, το MotivePro τον ειδοποιεί ενεργοποιώντας τους μικρούς μηχανισμούς δόνησης που φορά στο σώμα του.
Επίσης, τα μοτίβα των κινήσεών του καταγράφονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, με αποτέλεσμα ο προπονητής του να μπορεί να παρακολουθεί αναλυτικά την πορεία της εκτέλεσης των ασκήσεων.

Πηγή

Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose

Υπέροχα πορτραίτα με εξαιρετικά χαριτωμένα και αξιαγάπητα ζώα από την φωτογράφο Sharon Montrose.
«Τα ζώα που φωτογραφήθηκαν για αυτή τη σειρά είναι πραγματικά, μεγάλωσαν (και τα περισσότερα διασώθηκαν) με αγάπη από ανθρώπους που νοιάζονται για αυτά σαν να ήταν δικά τους. Μέσω αυτής της σειράς, θα βοηθήσω τους οργανισμούς υποστήριξης που ασχολούνται με τη διάσωση των ζώων και την άγρια ​​ζωή» λέει η  Sharon Montrose για τις φωτογραφίες της.

Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose
Πορτραίτα ζώων από την Sharon Montrose

Πηγή